İrade

Fenerbahçe’den gördüğümüz oyun kalitesi veya mücadele gücü açısından çok farklı bir oyun değildi belki.
Ama bir fark vardı: Ortaya konan irade. Başından buyana taraftarın ortaya koyduğu odaklanma halinin sahaya yansıması.
Şuradan anlayabilirsiniz: Alex’in çok ciddi bir markaj altında olduğu bir oyundu dünkü. Hem Colman, hem Zokora’yla Fenerbahçe hücumunun temel kaynağını ağır bir baskı altına aldı Trabzonspor. Tatlı sert yıldırıcı bir baskı...
Fenerbahçe orta sahası bunun altından aynı yöntemle kalktı. Colman’a hemen her seferinde 2’li 3’lü sıkıştırmalar yaparak. Bunun sonucu olarak hücum kurulumunda sadece Alex’e mahkum kalmadılar, hatta Baroni ustasının önüğne geçti. İki savunma kanadı orta sahanın bir parçası oldu vs.
Halbuki bunlar Fenerbahçe’nin çok yapabildiği bir şey değildir. Hele de Kocaman’ın iktidarında. Hele de 90 dakika boyunca.
Fenerbahçe bunu yaparak dün ortaya bir irade koydu ve kazandı. Burak’ın hem pas kaynağını kestiler hem de arasıra kaçırdıklarında Trabzonspor’un gol rekortmenini ön alanda kesebildiler. Colman’ı yürütmediler dahi. Trabzonspor’un genel sezon yorgunluğunu bu maçın bir parçası yaptılar.
Ev sahibini farklı yaptığı sadece buydu. Ama bu her şeyi değiştirdi. A’dan Z’ye herkesin ortaya bir irade koyması ve odaklanması. Fenerbahçe ilk kez istenen seviyede olmasa da kontratak yaptı. İlk kez Alex’e ortak orta saha yaratıcıları çıkardı. Eğer Sow bu duruma alışık olsa fark daha da büyüyebilirdi.