İki Trabzonlu çocuk!

Sezonu anlatan iki simge performans izledik dün akşam… 4. Haftada gözyaşları içinde kulübeye giden Abdülkadir Ömür’ün dün maçın başında takımı sürükleyen işleri yapması, gollerin sanatçı yaratıcılarından olması.. Ve Uğurcan’ın Antalya 2. yarının başında kendi sağından şahane organizasyonlarla gelip gol bulduktan sonra vitesi artırarak kazandığı penaltıdaki kararlılığı… Uğurcan, Abdullah Avcı’nın bir şeyler kurmak için yaptığı her şeyin garantisi oldu bu sezon. Her kırılma anını hiç tereddütsüz Trabzonspor lehine çevirdi. Bir hocanın, bir takımın, bir şehrin gözü hiç arkada kalmadı. Bu olağanüstü bir lükstü. Abdullah Hoca da bu güvenle, Ömür’ü dahi rehabilite etti. Açık söyleyeyim potansiyelini sınırsız gördüğüm bu genç adamın ayrılmasının artık herkes için çok daha doğru bir çözüm olduğunu düşünüyordum Galatasaray maçından sonra. Avcı hayır dedi.

Çok daha zor işti

İşte bu iki performans dün neredeyse bir Bundesliga takımı ciddiyetinde oyunu ele alan Nuri Şahin’in takımı karşısında Trabzonspor adına ayakta kalışın temeli oldu. Dün bir haftadır kutlama yapan bir camianın takımı olarak şampiyonluk maçına tam konsantre olarak çıkmak zor işti. Bunu formda Antalya karşısında yapmak çok daha zor işti. Çok da iyi oynamazken, 38 yıllık stres de orada öylece dururken yapmak çok daha zor işti. Ama Ömür ve Uğurcan en kritik anlarda ayakta kalmayı bildi. 2 sezona yakındır Avcı’nın adım adım üstüne koyarak geliştirdiği, çok değerli yabancı oyuncuların büyük katkı sağladığı bu şampiyonlukta bu iki Trabzonlu çocuğun son noktayı koyuşu ayrı bir anlam taşıyor. Öze mi dönelim, dışa mı tartışmalarıyla geçen onlarca yıl sonunda ikisini bir potada eritebilerek gelen bu şampiyonluk tüm camiaya güzel bir hediye. Kutlu olsun.