Drogba ve diğerleri

Maçın başında Hakan Balta’nın sol kanadı kullanımı Galatasaray’da Mancini’nin beklediği, istediği oyunun temel planıydı. 3’lü savunmanın temel nedeni bu zaten. Önde hücum kanadı bulamadığı için, savunma kanatlarını hücuma katmak... Nasıl olsa stoperler bek işlerini de yapabilir. Melo göbekte içeri girerek bu üçlüye yardım edebilir. 5’te Hakan’ın bindirmesinde Sneijder karşı karşıya kaldığı golü atabilse, bu diziliş erkenden taçlanacaktı. Ancak o kaçırdı, hemen ardından da Alkaralar’ın golü geldi. Tam da beklenen açıktan. Savunma 3’lüsü, sollarına gelen topta Stancu’yu kimin kontrol edeceğine karar veremeyince, Rumen oyuncu güzel bir çapraz vuruşla golü attı. Sert zemin de Muslera’yı yanılttı diyebiliriz... Hemen öncesinde Snijder’in iyi bir vuruş yapamamasına etkisi gibi...

Bu gol Galatasaray’ın 3-1-4-2’sinin kanatlarını tedirgin etti. Eboue ve Hakan’ın hücum katılımları azaldı. Melo da stoperlere çok yakın kalıp, hücumu enine açamayınca, göbekte herkes markajda kaldı.
Mancini bu çıkmazı Burak’ı oyuna alıp 4’lüye dönerek çözmek istedi.

Bu oyunun avantajı, sadece savunma göbeğindeki alan ve görev paylaşımının daha denk olmasıydı. Hücuma çok bir katkısı olduğunu söylemek mümkün değil.
Yine geniş alanda kanatları kullanarak hücum oyununu genişletmek konusunda sorun yaşadılar. Sabri’nin son dakikalardaki itici oyun gücü dışında tabii...
Yoksa 85’e kadar sadece Drogba’ya topu ulaştırabildiklerinde, futbol oynandı. Açık seçik söylemek lazım; Didier Drogba sahadaki oyunun futbol olduğuna dair yegane kanıttı.
Dünkü oyun, Galatasaray için 3’lü savunmanın ligdeki en iyi testlerinden birisi olması açısından çok önemliydi. Bu test geçilemedi. Ancak daha önemlisi Selçuk, Sneijder ve Melo’daki konsantrasyon düşüklüğüydü. Son 5 dakikada Gençler’in kapandığı dönem dışında yoklardı.