Doğru başlangıçla olabilir

İkinci yarıdaki olağanüstü alan oyunu Galatasaray’ın bu seviyede oynadığı en iyi oyunlardan biri. Tempo açısından birincisi. Mourinho’nun İnter’de zirveyi bulduğu ‘otobüs’ savunmasına karşı yapılan iş çok ama çok iyi. Tabii bu oyunun gerektirdiği kadar pozisyon sayısı yok. Ancak zaten üst seviyede onlara bundan daha fazla pozisyon bulacak fazla da takım yok.

Bu oyun öncelikle Yekta’nın Hajroviç’in yerine oyuna girişiyle başladı. Galatasaray ancak böyle orta sahadaki pas istasyonu sayısını artırdı. Ve bu sayede Chelsea’nin orta alanda yaptığı presi kırıp, oyunu geniş alana yığabildi. Yoksa maç başında Torres’in arkasındaki 5’li oyunun merkezindeki presi yıldırıcıydı. Başta Selçuk, oyun merkezine çok iyi bir pres uyyguluyorlar, top kapıyorlar, oyun kurdurmuyorlardı.

Sanırım Mou’nun bu stratejisi Mancini için beklenmedikti. Oyunu daha geride kabul eceklerini bekliyordu. Yoksa Bosnalı’dan ileri geri çalışmasını bekliyor olamaz. Tabii eğer böyle düşünüyorsa neden Semih’le değil Hakan’la başladı. O da muamma.

Sebep her neyse... Maçın başında Azpilicueta’nın asistiyle gelen gol her şeyi anlatıyor. Beklenmedik olanın tablosu gol oldu... Sağ bekten top kapıyor Hazard. Hızla Schürrle’ye veriyor. O da sol bekine derin top atıyor. Normal şartlarda deplasmanda kapılan bir topta bu sıralamayla bir paslaşma olmamalı. Ama Mou’nun planı beklenmedikti belli ki. Ve başta işe yaradı. Tabii sonra da Mancini’nin cevabı...
Torres’le Galatasaray’ın önde baskılı oyununda iki top kaçırabildiler sadece. Neyse ki İspanyol pek formunda değil.

Maçın özellikle ikinci yarısında Telles ve Eboue’yi bu kadar iyi oyuna sokabilmesi Galatasaray açısında ikinci maç için çok umut verici. Ancak Sneijder’in deplasmandaki katkısının da daha yüksek olması şart. 1-1 mükemmel sonuç değil. Ama hala oyunda Galatasaray.

İşin sırrı. Londra’da oyuna bu kez doğru başlamak. Eğer golü bulan Galatasaray olursa devamını getirmek imkansız değil... Çünkü Chelsea’nin reaksiyonu formanın hak ettiği seviyede değil.