Demir gibi Karabük

Bu Fenerbahçe’nin her bir oyuncuya yaratmak zorunda olduğu pas seçeneklerinin ne kadar sınırlı kaldığını göstermesi açısından önemli.

Rakip alana yerleştiğinde ceza sahası çevresinde rakibin oluşturduğu kalabalık içinde boşa çıkan ve pas almak isteyen oyuncu sayısının azlığı anlaşılabilirdir. Ancak daha kendi sahandayken bir oyuncun pas verecek adam bulamıyorsa işte bu büyük problem.

Zaten Fenerbahçe rakip alandayken olan şuydu: Sow’u hayata küstüren yoğun bir savunma, Ragued’in sıkı markajındaki Alex ve hiç üretemeyen bir Fenerbahçe orta sahası... Aslında maçın özeti bu.
Bülent Korkmaz, Emre’siz ve durgun Alex’li Fenerbahçe orta sahasının önüne 8’li bir blok kurdu. Fenerbahçe’nin topu çevirme hızıyla genişletmenin ve aşmanın neredeyse olanaksız olduğu bir duvar. Stoch ve Caner savunmayı dağıtacak hiçbir şey yapamadılar.

Fenerbahçe savunması Kadıköy’deki gibi orta çizginin de önüne gitmekte bir sakınca görmedi ve çıktı. Ancak orada rakibi hırpalayacak bir pas süratine ulaşamayınca tuzağa düşmeleri normaldi. Tıpkı ikinci golde olduğu gibi. Mehmet Yıldız ve Cernat için mükemmel bir düzendi.

İkinci yarıda Dia’nın 2. santrfor olarak oyuna girişi Korkmaz’ın savunma ekibini zorlasa da ev sahibinin asıl sorunu Cernat ve Yıldız’ın yorulmasıydı. İleride top tutamadılar, konuk stoperler için tehdit oluşturmadılar.

Fenerbahçe stoperleriyle birlikte topyekün rakip alana yığıldı ama 2 uzak şuttan bir gol bir de kaçan penaltı dışında yine üretmediler.