Çözüm üretemediler

Fenerbahçe’nin maç başındaki pres performansı ilk maçın da ötesindeydi. Pasla çıkmakta her şartta ısrarcı olan Kiev’e 6’lı hatta 7’li bir ekiple zamanlama hatası yapmadan harika bastılar. Gerçek bir güç gösterisiydi. Ama karşılığı gelmedi. Bunda tabii ki iki maçta da özel bir performans gösteren Bushchan’ın önemli bir rolü var. Ancak bu kadar değil. Baskı sonrası topu dinlendirmek, sahip olmak konusu neredeyse hiç gündeme gelmedi. Direkt kaleye inmek istediler. Ferdi ve Osayi çok iyi bindirirken hemen her seferinde santrfor arkası boş kaldı. Sanki Jorge Jesus bunu özellikle ister gibiydi. Arao ve İsmail ikilisi baskı konusunda mükemmeldi. Ama hücum ederken orada ‘Az’ kaldılar. İrfan ve Rossi’nin tersten girişleri az ve yetersiz kaldı. Dolayısıyla hem pas opsiyonu azdı hem de bir hücum sürekliliği yakalanamadı. Rakipten dönenleri hızla etkin hücuma döndürme konusunda eksik kalındı. Bütün omurga değişmişken bu çok anormal değil.

Kiev hakimiyeti...

Ve tabii son vuruş. Bushchan her ne kadar mükemmel olsa da, şut kalitesi yine istenen seviyede değil. Bütün bunlara rağmen İsmail oyundan atılana kadar kesin bir üstünlük vardı. Ondan sonra ise tam bir Kiev hakimiyeti. İsmail çok iyiydi ama her topa final topu gitmenin bu tip sonuçları olabiliyor. Penaltı ve duran top golü psikolojik olarak kazanç ama Kiev’in istediği gibi oyunu genişletmesine çare bulamamak çok üzücü. Bek arkasına/açığına atılan her uzun topun savunmayı afallatmasına bir çözüm bulunamadı. İlk maçta da yazmıştım. Her sil baştan bu tip sonuçları daha mümkün kılıyor. Olgunlaşmaya vakit bulunamıyor.