Beklemek işe yaramadı

Bülent Uygun’un planı, Mensah’ın merkezde olduğu bir kontratak oyunuydu. Enine ve derinliğe iyi yayılıp Gustavo ve Emre’nin oyunununu yavaşlattılar. Fenerbahçe kontratak tedirginliğinden oyunu hızlandıracak riskleri almadı. Oyuncuların bu yönde birbirlerini uyarışlarını sahada görmek mümkündü. Temponun düşüklüğü Kayseri savunmasında kopuşlar olmasını engelledi. Kontra sıklığının düşüklüğü Fenerbahçe’yi genelde önde tuttu. Geri koşmadılar pek. Dolayısıyla özellikle duran toplardan sık sık olmasa da net şanslar buldular. Hücumcuların standardı düşük olunca Kayseri’nin direnci arttı. Bu oyun Ersun Yanal’ı beklemeye itti. Risk almadan bir golle işi çözerim diye düşündü ama Gustavo-Emre planı çalışmadı. Ancak o bekledi. Bu anlaşılabilir bir karardı ama işe yaramadı. Emre, Fenerbahçe’nin en önemli oyuncusu. Fakat onsuz da bir alternatifi değil, temel planı olmak zorunda. Emre bazen, hatta çoğu zaman bu takımın çileği olmalı temeli değil.

Gecenin sorusu

Arda Kardeşler’in müsade ettiği sertlik seviyesi bu ligin standardına uygun mu? Standart buysa diğer hakemlerin seviyesi niye bu kadar aşağıda.

Maçın starı

Umut’un her zaman belli bir standardı vardır. Ancak Fenerbahçe maçları standardı hep kendi ortalamasının üzerinde. Dün de müthiş bir savaş verdi. Onunla birlikte organizasyonun merkezi olan Mensah ve kurtardığı 3 pozisyonla Lung’u da listeye dahil edebiliriz.

Maçın olayı

Rodrigues’in 6 pastan -hakkını verelim önü oldukça doluyken -topu dışarı vuruşu ve ilk yarının sonunda Serdar kalenin önünde bomboşken şut deneyip topu çeviremeyişi maçın kaderini belirledi.

Kısa mesaj

VAR yok.