Avrupa standardı!

Galatasaray’ın ön alan yerleşimi son derece dengeli, rakibe doğru şekilde baskı yapıp yönlendiren bir oyuna yol açtı. Ön alan yerleşimi derken sadece hücum üçlüsünden bahsetmiyorum. Zaman zaman 96-2000 dönemini hatırlatan topyekun kompakt bir oyun sergilediler. Bu rakip her ne kadar önemli eksiklerle gelmiş olsa da çok önemli. Baskıyı doğru yerde doğru zamanda yaptılar. Rakip baskıdan çıktığında yine çoğunlukla kompakt çekilmeyi başardılar. Galatasaray’ın, Avrupa’da Türkiye’dekinden daha iyi oynayışının temelinde iç etken olarak şu var: Duygu, planın önüne geçmiyor. Türkiye’de seyircinin de baskısıyla bu böyle olmuyor. Öte yandan dün maçın bazı bölümlerinde bu seneki Avrupa ortalamasının da üzerinde bir seviyeye çıkıldığını söylemem lazım. Kerem, Feghouli ve Cica’nın pür berrak oyunlarını güçlü bir santrforun etrafına konuşlanmalarından bağımsız değerlendiremeyiz.

Ne kadar övsek az

Galatasaray, Halil varken son derece hareketli bir 5’liyle hücum ediyor. Ancak Diagne olduğunda da rakip savunmayı çok meşgul eden bir zırhlıya sahip oluyor. Bu çevredekler için büyük avantaj sağlıyor. Dolayısıyla öndeki kalabalık ve dinamik oyunu ne kadar övsek az. Ancak tabii defolar da hala yok değil. Bunların en can sıkanı ise yerleşik savunmada verilen açıklar. Terim 5’liye döndükten sonra da bunların devam etti. Ancak ne olursa olsun bir derbi yenilgisinin ardından yeniden Avrupa standardını hatırlamak güzel. Bu seviye bir performansın sonunda liderlik gelmezse üzücü olur.