Alex bitirdi

Sanki onun çok iyi tanıdığı ama rakibin onu hiç tanımadığı topraklarda ilk maçına çıkıyor gibiydi. Her hücumun merkezinde kolaylıkla topa ve zamana sahip oldu, en uygun pası seçebildi. Ve bir kupa finalinde olması gerçekten şaşırtıcı sayıda gol organizasyonu yarattı.
Alex, kuşkusuz eşsiz yetenekleriyle her şeyi bu kadar kolaymış gibi gösteriyor bizlere.
Bu olağanüstü oyunuyla, çok değil, eğer 1 yıl öncesinin Semih’i dün sahada olsaydı ilk yarı sonucu 2-0’ın ötesinde olurdu diye düşündüm devre arasında. İkinci yarıda onu da rehabilite etti.
Brezilyalı’nın bu rahatlığının ortam açısında temel sebebi, Bursaspor’un kontraya yatmış gibi görünen 4 hareketli hücumculu 11’iydi.
Sağlam’ın Sestak, Pinto, Batalla, Ozan’dan müteşekkil hücum ekibinin kanat organizasyonunu, iki kanatta Caner ve Topuz’un dinamik iki yönlü oyunuyla sendelettiler.
Yani Topuz ve Caner hem çizgilere doğru oyunu açarak Bursa için savunulacak alanı büyüttü, Alex ve Cristian’a geniş alan yarattı. Hem de Bursa’nın kanat savunmasını birer kişiye mahkum etti.
Emre, Alex, Cristian, Caner, Topuz ekibi hiç olmadığı kadar rakip kaleye yakın ve organize oynadılar. Hatta gol becerisindeki düşüş dışında Semih de bu oyuna destek verdi. Çok rahat çoğaldılar. Bir ara şut çekmeyi unutup ceza sahası içinde paslaşarak akın ezer dahi oldular.
Bursaspor top rakipte kaldıkça konsantrasyon kaybetti. İlk dakikada yenen golün üzerine Fenerbahçe’nin iştahı Yeşil-Beyazlılar’ı çok bozdu. Bunun ailtından kalkamadılar. Halbuki Şampiyonluğu aldıkları sene hiç yılmayan bir takımdılar. Sanki derin travmalardan geçen onlardı.