Yaşasın galibiyet

Kıvraklığıyla 3-5 Arap oyuncuyu geçip golünü atması estetik bir görüntüydü ve maçın da en iyi enstantenesiydi. Ardından Hamit’in sonuç getirmeyen füzesi. Ama onun dışında; maalesef çok az organize atağımız, çok fazlaca da pas hatamız vardı. Millilerimiz o kadar çok pas hatası yaptı ki, bizlere artık hakemlerle uğraşmayacağına dair söz veren Fatih hoca bile çileden çıktı. Rakibin gücü belli, bu nedenle oyunun hemen başındaki kafa vuruşu dışında Volkan’a yaklaşamadılar bile. Ardından 2-3 uzaktan şut ve kapasiteleri yetmeyince iş Türkiye’ye düşmüştü. İkinci yarı o kadar pozisyon yakalamamıza rağmen, forvetin artık beceriksizliği mi diyelim, bir türlü ikinci gol gelmedi. Zaten bu kadar zevksiz bir maçta fazla da gol beklememeliydik. Tabii rakibin kapasitesinin Ay-Yıldızlı ekibimizde yarattığı konsantrasyon düşüklüğünü de göz önünde bulundurmak lazım. Defanstaki arkadaşlar görevini yaptı ama iyi oynadılar dememiz için, dişimize göre bir rakibi beklemeliyiz. İlk maçından sonra heyecanını yenemeyen Murat, Terim’in kendisine verdiği ikinci şansı iyi kullanamadı. Ama bu oyuncu için daha beklemek gerekir. Çünkü 2. Lig’den gelip, buralarda oynamak kolay değil. Sonuç olarak Milli Takımımız, Almanya’da en kötü maçını ortaya koydu. Ancak alınan galibiyet yüzümüzü güldürdü. Tamam Suudi Arabistan Asya Şampiyonu ve Dünya Kupası’na katılıyor fakat dünkü 90 dakikayı izleyenler Necati’nin klas golü dışında umut vaad edecek fazla bir şey görmedi. Ne diyelim, jenerasyon değişikliğinin biraz daha zamana ihtiyacı olduğunu vurgulayıp; “Yaşasın galibiyet” sözleriyle biraz daha bekleyelim ve görelim.