Aranan yıldıza ulaşılamıyor!

Dünya Kupası’nda bol hakem hatalarının olduğu, Gana’nın da son Afrika Aslanı unvanıyla turnuvaya veda edişine tanık olduk, ikinci tur karşılaşmalarında. Ve bir ilk gerçekleşti... İki günlük bir ara. Bu arada takımlar kendilerine çeki düzen verecek, sakatlar iyileşecek, teknik direktörler çeyrek final öncesi çalışmalarını hızlandıracak. Bu şampiyonada benim dikkatimi çeken en önemli konu şu ana kadar hiçbir yıldızın ön plana çıkmaması. Gerçi Brezilyalı Ronaldo attığı gollerle tarih yazdı ancak futbol dünyası onu zaten tanıyor. Benim demek istediğim, bir Rooney, bir Messi bir Torres bir Robben ne bileyim bir Afrikalı genç süperstarın futbolseverleri büyülemesi... Tıpkı, 94’te Romario, 98’de Zidane ve 2002’de mesela bir İlhan Mansız’ın insanların hafızalarına damgasını vurması gibi. Belki çeyrek final ve finale kadar bir kahraman ortaya çıkacak ancak, şampiyonanın iddialı takımlarının futboluna baktığımızda bunun gerçekleşebileceğine inanmıyorum. En iyilerin yolu kesişti Evet, oynanan futboldan söz etmişken seyircileri hop oturtup hop kaldıran cinsten mücadele de izleyemedik pek. Çeyrek finale kalan takımları şöyle bir analiz ettiğimizde maalesef turnuvanın en iyi futbol sergileyen iki takımının birbiriyle eşleştiğini görüyoruz. Klinsmann’ın öğrencilerine şampiyona öncesi fazla şans tanınmıyordu. Ancak Panzerler her şeye rağmen pozitif oyun anlayışı ve kazanma arzularıyla bir çok karşılaşmayı söküp aldılar. Rakip Arjantin’e gelince; Tangocular’ın grubundaki son Hollanda mücadelesi dışında futbol otoritelerini tatmin ettiği kanaatindeyim. Bu mücadeleden galip gelen tarafın finale kadar uzanacağını düşünüyorum. Ayrıca karşılaşma yıldızların kapışması olarak da tarihe geçecek. Bir tarafta Ballack, Klose ve Podolski diğer tarafta ise Crespo, Messi, Tevez ve Riquelme. Güzel futbol ölüyor Diğer çeyrek finalistlere baktığımızda bu ekiplerin bizi futbol adına pek doyurmadıklarını açık olarak söyleyebilirim. Brezilya zaman zaman samba yapsa da, bireysel futbolcuların gayreti ile sonuca gittiğini görüyoruz. Düşünün tecrübeli ekip, Gana’yı 3 (biri ofsayttan) golle geçiyor ancak futboluyla maalesef tatmin etmiyor. Tıpkı İngiltere, Portekiz, İtalya, Ukrayna ve Fransa’nın performanslarının ortalamanın altında olduğu gibi. Nedenine gelince, galiba takımlar artık seyircileri, futbolseverleri tatmin etmek yerine kendilerine tatmin etmek istiyor. Kimsel güzel futbol oynama yolunu seçmiyor. Yani güzel futbol ölüyor ve herkes sonuca giden yolu seçiyor. Bunun en iyi örneğini Yunanistan’ın 2004’te uygulayıp Avrupa Şampiyonu olduğunu da gözününde bulundurursak, bu yöntemin her zaman başarı getirmediğini ve biraz da tesadüf olduğunu görürüz... Çünkü Avrupa şampiyonu apoletli ‘Komşu’ Dünya Kupası Finalleri’nde yok... Crouch ile çok zor Eşleşmelere gelince; daha önce de belirttiğim gibi en çekişmeli mücadelenin evsahibi Almanya ile Arjantin arasında geçeceğini düşünüyorum. İtalya, Ukrayna karşısında daha ağır basıyor. Futbola ihanet eden İsviçre ve Ukrayna arasındaki karşılaşmayı izledikten sonra Shevchenko ve arkadaşlarının artık eve dönmesi gerektiğini düşünüyorum! İngiltere-Portekiz ise en ilginç eşleşme olarak göze batıyor. Adalılar forvet sıkıntısını son maçta Beckham’ın şahane füzesiyle ile giderdiler. Acaba kapalı defans yapan Portekiz karşısında Rooney beklenen patlamayı yapabilecek mi? Yaparsa İngiltere’nın şansı olur, yoksa Crouch ile bu işe yürümez. Bu nedenle Portekiz’in yarı final şansı bana göre daha fazla. Kabus final ihtimali korkutuyor Şampiyon adayı Brezilya kağıt üzerinde Fransa önünde favori. Ancak her maç sonunda eski kimliğini daha da yaklaşan Horozlar’ın, Zidane önderliğinde Sambacılar’a kafa tutabilecek bir kadroya sahip olduklarını unutmamak gerek. Hele Ribery’nin müthiş yükselen grafiğini de gözününde bulundurursak bir sürprizin gerçekleşmemesi imkansız değil. İmkansız değil ancak turnuvada kötü futbol ve inanılmaz hakem hatalarını bir kez daha gündeme getirirsek, Berlin’de hiç beklemediğimiz bir finali görme ihtimalimiz de var. Mesela Portekiz Ukrayna. Aman Allahım! Tanrı bizi korusun.