Rotasyon da para etmedi!

Isla, Giuliano, Elif, Valbuena ve Alper’le değil de Şener, Jozef, Mehmet Ekici, Barış ve Slimani’yle (tam 5 değişiklikle) sahaya sürdü takımını Phillip Cocu. Bir nevi totem yapıyorlar yani. Anlaşılan dışarıdan gelen teknik direktör ve futbolcuların büyük çoğunluğu Süper Lig’i hafife alıyorlar.

Maç, tam bir düelloyu andırdı genelde. Topu çoğunlukla rakibe verse de Evkur Yeni Malatyaspor daha akıllı düşünen ve hareket eden taraftı. İlk yarının tamamı Rus Ruleti gibiydi. Gol için daha çok çırpınan Fenerbahçe’ydi. Ama evsahibi takım da altta kalmadı ala bu uğurda.

Ayev’n performansı tatmin edici değil belki ancak su kaldırır gene de. Ama Oyunda kaldığı süre boyunca tam bir düşkırıklığı oldu Mehmet Ekici. Gücenmek yok. Giuliano, Ayev veya Alper Potuk oynar o mevkide fakat Mehmet Ekici asla oynayamaz bu haliyle. Aksi halde problem çözmeyi bırakın problem yaratacak maalesef oynadığı sürece.

Barış pırıl pırıl. Defans arkasına yaptığı koşular ödüllendirilse ışıldayacak resmen, ama nerde. Gene de Fenerbahçe’nin yarattığı pozisyonların çoğunun altında onun imzası vardı.

Hakemi aldatmak, rakibi töhmet altında bırakmak konusunda Burak Yılmaz’dan aşağı kalır yanı yok maşallah Adem Büyük’ün. Yazık, keşke yeteneğine güvenip onun gereğini yapsa ve alkışı hak etse.

Slimani’nin kalitesi tartışılamaz, ama zaman ve uyum sorunu yaşayacak bir süre daha.

Açıkçası topa daha çok sahip olan taraf Fenerbahçe’ydi. Evsahibi de ahım şahım oynamadı belki. Fakat “Taktik” konusunda Erol Bulut daha başarılıydı bence. Nitekim, ligin ikinci haftasında da topu rakibe vererek tam 6 puan yazdı hanesine.

Sanırım bu yenilgi ders olmuştur Sayın Cocu’ya ve bundan böyle daha ciddiye alır Süper Lig’i.