Öldü öldü dirildi!

Fenerbahçe tarihinde çok az bu kadar "Dokuz doğurdu"gu maçlar oynamıştır her halde.

Misal, ilk yarıda ev sahibi adına olumlanacak tek şey Sinan Gümüş'un attığı şık goldü her halde.

Golden sonra yaslanmaktan neredeyse bel fıtığı olacaktı Sarı lacivertli takım.

İkinci yarıda da topu Alanyaspor'a bıraktı Erol Bulut, bu bir taktiktir ve anlaşılır bir durumdur. Ama ta ilk yarının ortalarında sakatlık sorunu yaşayan Valecia'ya penaltı artırmasını asla anlayamam.

Kaldı ki, ben iradesiyle topu rakibe bıraktığı inancında değilim. Aksine zorunluluktan bu görüntüyü bize izletti Erol Bulut bence.

18 tane önemli futbolcu transfer etmişsin, Türkiye'nin en büyük kulüplerinden birisin ama kendi sahada bile topu rakibe bırakmak zorunda kalıyorsun ve topa sahip olmakta rakibin seni ikiye katlıyor.

Maçın üç kahramanı var bence. Ozan Tufan, Pelkas ve tabiki Altay Bayındır.

Kadro kalitesi tamam. Pelkas, Ozan Tufan, Gustavo, Altay başta olmak üzere futbolcuların iyi niyetli olduğu da tartışılamaz. Ama bir özgüven sorunu var gene de sarı lacivertlilerde. Hem de teknik direktör başta olmak üzere çok kişide.

Mert Hakan dahil bir çok oyuncu bu eksikliğin sancılarını yaşıyor maalesef Fenerbahçe.

Bütün bu zaafların asıl sorumlusu da teknik direktörten başkası değildir.

Bu da önemli bir sorundur ve bu tür sorunların tamamına yakını da psikolojiktir. Dolayısıyla, tüm adres Erol Bulut'a çıkıyor.

Zaten çok maliyetli ve değerli kadroların başına ayrıca önemli maliyetle teknik direktör getirilmesinin ana nedeni de budur.

İşte biraz da bütün bunlardan ötürü öldü öldü dirildi koca Fenerbahçe.

Umarım bir an önce hem futbolcular hem de Erol Bulut bir an önce kadro kalitesine ve camianın beklentilerine yakışanı yapacak görüntüye bürünür.