Final maçını oynayamadı

Emre Belözoğlu çiçeği burnunda bir teknik direktör. Futbolculuk kariyeri alkışı hakediyor. Ama teknik direktörlük ayrı bir deneyim istiyor.

Dolayısıyla sayın Belözoğlu'nun harcanmasından yana değilim, aksine daha fazla krediyle yola devam etmesinden yana gönlüm.

Gene de bu maça doğru taktik, doğru bir kadroyla hazırlanıp çıktığı konusunda çekincelerim var doğrusu.

Elbette maçın hemen başında İrfan Can'in sakatlanıp kenara gelmesi kaderin cilvesi gibi. Ancak yaklaşık 15, 16 maçtır yenilmeyen Sivasspor gibi bir rakibe karşı böyle bir oyun anlayışı ve onbirle çıkılması en hafif deyimiyle rakip analizinin yetersizliği olarak karşımıza çıkıyor.

Mesut Özil bir marka. Fakat onun futbol kültürü ile bizimkisi çakışmıyor maalesef. Doğal olarak uyum sorunu başgösteriyor ve kalitesini sahaya yansıtmıyor.

Oyunun ve sahanın her bölümünde uyumlu, bilinçli oynuyor Sivasspor. Uzun süre birlikte eğitim yapmış tim elamanları gibi düşünüp hareket ediyor Rıza Çalımbay'in öğrencileri. Böyle bir takıma karşı daha sabırlı ve dikkatli oynamak şart demekki.

Oysa Mesut'la takım fizikgüç olarak zaaf yaşadı. Pelkas'in telaşı, Caner Erkin'in sıradan rakiplere karşı oynadığı oyunu oynaması, Ozan Tufan'in sonlandırma konusunda yetersiz kalması gibi gibi sorunlar yumaklasti.

Ya erken çıktı yada geç kaldı kafa toplarına gol olacak pozisyonlarda Ozan.

Oysa Sivasspor gibi fizikgüç sorunu olmayan, askeri disipline sahip ve oyunun iki yönünü de takım ruhuyla oynayan bir takım karşısında Caner yerine Novak'la başlamak gerekirdi. Zira Caner oyunun savunma yönünde aksıyor maalesef. Dolayısıyla Attila Szalai'nin performansını da aşağı çekiyor.

Sonuçta bu skorla lig ikinciliği bile artık çok zor.