Yokuş aşağı

Gol yediğinde dağılmayan bir takım artık Fenerbahçe. Özgüveni yüksek, rahat ve soğukkanlı. Onlardan puan almanın yolu olağanüstü defans yapıp, yakaladığını kaçırmamakta. Alper-Burhan-Batuhan yapımı güzel bir golle geri düşseler de sendelemediler. Direksiyondaki ustalarıyla kısacık sürede öne de geçip, kontrolü bırakmadılar. Geçen hafta 15 dakikada önemli katkı yapan Caner, Veysel’in hatasını gole çevirirken, bir kaç dakika sonra Alex, Niang’ın doğru koşusunu gollük pasıyla ödüllendirdi. Usta, Niang’ın partneri olup, orta sahadaki gibi yüzü dönük oynama avantajı olmasa da gollük pas atmayı da, gollük vuruş yapmayı da başardı. Semih’in golünde Gökhan’ın attığı tek pas da, gol kadar alkışlanmaya değerdi. Topuz’un pasında da, Gökhan’ın pasında da gollük vuruşlar yaptı ama İvesa birinde şanslı, diğerinde başarılıydı. Yenilen golde Alper’e mihmandarlık yapan Cristian 72’de Pele’ye dokunmayıp sorumluluktan bir kez daha kaçtı ve onun yüzünden Lugano da sarardı. Ön libero böyle pozisyonlarda kolay çalım yemez, yese de sarı karttan kaçıp defansını zor durumda bırakmaz.

Sistem artık işliyor. Sağda Topuz ve Gökhan, solda Andre önünde kim olursa olsun, defansın ortasında Yobo ve Lugano hep aynı telden çalıyor. Emre’nin oynaması arkadaşlarını rahatlatıyor. Niang her şeyini sahada bırakıyor, Semih’se biraz daha fazla süreyi hak ediyor. Fenerbahçe dün olduğu gibi ihtiyacı olduğunda önde bastı, kazandığı topu da rakibe kolayca bırakmadı. Lugano, Eskişehirspor tüm futbolcularıyla savunmaya yerleşmişken yaptığı çıkışlar ve attığı iki güzel pasla takımı galibiyete taşıyan isimlerden biriydi. 61 ve 65’te Niang biraz daha becerikli olsa fark ikiyi geçecekti.

Trabzonspor şampiyon olacaksa Fenerbahçe’nin maçlarını beklemeyecek, hepsini kazanması gerekecek. Çünkü Fenerbahçe yokuş aşağı giden freni patlamış tır gibi. Şampiyonluk garantilenmedikçe hiçbir takım Sarı-Lacivertliler’den puan alamaz.