Vasatlar ordusu

Doll, Gençlerbirliği’ni kendince haklı sebeplerle savunma takımına çevirmiş. 9 kişi kendi yarı alanında, hatta ceza sahasının etrafında yuvalandırmış. Nitelikli defans oyuncularıyla sert ve güzel savunma yaptılar, ama ilk yarıda karşıda bir kale yokmuş gibi oynadılar.

Fenerbahçe’de kanatlar çalışmayınca, Topuz Deivid’e verdiği gollük pasın ardından kaybolunca, orta sahadan gol bölgesine gelen bir oyuncu çıkmayınca, kilit çözecek usta cezalı olunca feci bir maç seyrettik. Deivid görüntü itibariyle Bilica’ya benzemiş. Yaptığı en önemli şey, ikinci yarıda yaptığı kademe! Gökhan Gönül’ün ve Vederson’un ortaları başarısız. Emre her yere koşup basıyor, Baroni tek forvetli Gençlerbirliği ataklarını önlemek için defansın önünde dördüncü adam olarak bekliyor. Orta saha yuvarlağını hiç geçmiyor.

Yazdığım yazı sıkıcı, ama maç da sıkıcı. Herkes duruyor. Hakem de! Abitoğlu kötü maçta doğru kararlar verse skor değişecek, oyun da renklenecek. Tozo’nun Lugano’ya yaptığını görmeyen Abitoğlu, Gökhan’a İlhan’ın yaptığı faulde de penaltı vermeyerek sonucu etkileyen bir başka ciddi hata daha yaptı. Kırmızıya dönebilecek birkaç pozisyonun bazılarında sarı kart bile çıkmadı.

İkinci devrede Gençlerbirliği biraz futbola döndü. O zaman da Aykut ve Cem’in gollük vuruşlarını önleyen Volkan büyüdü. Deivid’le maçın başında bir fırsat kullanamayan Fenerbahçe, maçın sonunda Gökhan Ünal’ın direğe çarpan topu ve Lugano’nun son saniyede auta giden şutuyla hayati 2 puan daha yitirdi.

Bu kadar yatırımın karşılığında futbol kalitesi bu seviyede kalıyorsa, çukurda kalıyorsa, Daum’a bir fatura çıkarmak gerekir! “Fenerbahçe’yi yüz maçta bir kez yenebiliriz” diyen Doll de, o yüzde birlik ihtimali kullanamadı. Daha da böyle kötü bir Fenerbahçe yakalayamaz.