Ufuk ve Yekta

Galatasaray bir sonraki şutunu 30 dakika sonra atabildi. Bütün bu arada topa sahip olan, pas yapan, pozisyonlar yakalayan Sivasspor’du. Adem ve Kadir, Selçuk ve Yekta’nın top yapmasını engelleyince, Aydın, Ziya’nın bindirmelerinde defansa yardım etmeyince, Burak ve Umut hiç top tutamayınca top da, hamle üstünlüğü de pozisyon zenginliği de hep ev sahibindeydi. Erman’ın güzel golünden sonra Sivasspor iki kez öne geçebilirdi. Hakan’ın büyük hatasında Erman’ın çerçeveyi tutturamaması, Ufuk Ceylan’ın Grosicki’nin şutunu kornerle önledikten sonra, Umut’un kendi kalesine gidecek vuruşunu güzel bir refleksle tutması maçın kaderini belirledi. Ufuk tuttu, bir dakika sonra Burak Amrabat’ın pasında golünü attı ve takımına, hocasına ve taraftarlarına bir kez daha nefes aldırdı.

Skor üstünlüğüyle çıkılan ikinci yarıda maçı noktalayan isimse ikinci golünü atan Umut kadar, rakipten top kazanıp, Umut’a her santrforun isteyeceği cinsten pas atan Yekta’ydı. Belli ki Yekta zorlu maratonda Terim’in en önemli silahlarından biri haline gelecek.

Çarşamba günü turu getiren Aydın yine sermayeden yedi. Oyundaki farkını süratiyle ortaya koyacak Aydın niye hala dururken, topuklarının üstüneyken top ister anlamak mümkün değil. Böyle top isteyecekse, Terim ona, “Kulübede dur” der.

Semih bu maçta da takımının en iyisiydi. Dany nihayet bir maçı fahiş bir hata yapmadan bitirdi. Amrabat rahatlıyor ve güven kazanıyor. Umut attığı goller ve yaptığı katkıyla Ünal Aysal’ın çileği olmaya aday duruyor. Saydığım isimlerin dışında kalanların vasatlığına rağmen Galatasaray’ın Sivas gibi zor bir deplasmandan net bir skorla dönmesi aklıma, “Bu takım bir de oynarsa ne olur” sorusunu getiriyor. Fenerbahçe maçında Galatasaray’ın gerçek gücünü göreceğiz.