Trabzon'un Hakan'ı

47 dakikalık mahkumiyet, ilk şutta galibiyet. Sol ayağıyla 10 metreye pas atmakta zorlanan Ernst 30 metreden topu çatala gönderince her şey tersine dönüverdi. Holosko ve Nihat’ın yokluğu değil Beşiktaş’ı hücumda bu kadar fakirleştiren. Antrenmanlarda beşe iki oynamaktan olsa gerek takımın hücum planı yok. Futbolcular her şeyi içgüdüsel yapıyorlar. Böyle olunca da gol, ya oyuncuların bireysel becerisine ya da duran toplara kalıyor. İkisi de oldu. Ernst çatala vurdu, Beşiktaş’ın yakaladığı ilk pozisyon ise kornerden oldu, onda da hayalet santrfor Bobo, Sylla’yı vurdu! Golü bulduğu pozisyonda da öncekinde olduğu gibi atmak kaçırmaktan kolaydı.

Denizli, Yusuf’u sahaya atınca takım başını kaldırdı. Ama ısrarla söylüyorum gol, planın bir parçası değil büyük ölçüde şanstı. Çünkü Ernst’in görevi gol atmak değil, hoca tarafından rakibin en etkili oyuncusu seçilen Colman’ı sahanın her yerinde kovalamaktı!

Mustafa hoca bizi böyle alıştırmamıştı. Onun takımlarında oyuncular adam markajı yapmaz, önde basar, çabuk oynar, üçüncü bölgede çok adamla pozisyon kovalardı. 5’li defans yapmak, bir oyuncuyu maç boyu nöbetçiliğe soyundurmak, kanatları çıkartmaktansa öndeki Tabata ve Uğur’la rakibi kovalatmak mı olacaktı hocanın taktiği? Umut’un üç, Engin, Tayfun ve Alanzinho’nun birer şutunda kaleye duvar ören Hakan, Beşiktaş’ın 3 puanla ayrıldığı ve zirve takibini sürdürdüğü gecenin kahramanıydı. Bu kadar sıcağa kar dayanmazdı, Hakan dayandı. Ferrari, Ernst, Yusuf ve İsmail diğer ayakta kalanlardı.
Şimdi çalışma zamanı...