Karakter ve kalite

Sow’un golü de Alex’in golü de birinci sınıf futbolcuların ayağından çıkmış, birinci sınıf gollerdi. Öyle ki, Sow’un golü kasedine eklendiğinde 10 milyonun çok üstünde bir bonservisle alıcı bulacaktır. Alex’in attığı ise bonservisine yansımaz ama aşıklarına bıraktığı unutulmaz anılardan biri olarak yerini alacaktır.

İki takım da klasik onbirleriyle ve Saracoğlu klasiğiyle başladı. Fenerbahçe pozisyon yakalamadan daha önce belirttiğim gibi olağanüstü iki golle 2-0’ı yaptı. 21. dakikada Stoch kendisi için gol yaptığı pozisyonlardan birini yakaladı, atamadı. Fenerbahçe gol pozisyonu bulamasa da sahanın her tarafında inanılmaz bir iştahla basıyor, 2-0’ı gören Galatasaraylılar belki de bir başka 6-0 endişesine kapılıyordu. Ancak Saracoğlu sancısını daha önce yaşamamış, karakterli ve kaliteli isimler maçı bırakmadı, endişeleri boşa çıkardı. 11 oyuncusunun tamamıyla sahanın her yerinde pas yapan, basan, gol arayan Galatasaray sahne aldı. Fenerbahçe’nin arızaları ön plana çıktı. Misafir takım Aykut Kocaman’ın çözüm bulamadığı defansın göbeğindeki arızadan iyi yararlandı. Yobo’nun Necati’nin üstüne çıktığı pozisyonda Elmander koşuya başladığında, Serdar pozisyonunu da, rakibini de kaybetmişti.

Sonrasında da hep Galatasaray oynadı, Fenerbahçe savundu. Galatasaray 11 kişi oynarken, Fenerbahçe Alex’le 10 kişi mücadele ediyor, orta saha da top yapamayıp, defansta da pozisyon hataları yapınca Galatasaray’ın golü “Geliyorum” diye bağırıyordu. İsveçli’nin pası, Hakan’ın plasesi dengeyi getirdi. Baros direğe takıldığı pozisyonda ligi bitiremedi. Galatasaray’da herkes iyi, Selçuk mükemmeldi! Galatasaray 2 puan kaybetti, Fenerbahçe 1 puan kazandı.

“Mükemmel” bir takım olan Galatasaray keşke Avrupa’ya gidebilse...