İki final daha var!

Kopartmak lazım! Öne geçmişken bir tane daha atmak için yüklenmek lazım. Maçın kopacağı pozisyonda Holosko’nun topu Serkan’a değil kaleye göndermesi lazım. De Nigris, İglesias ve Mehmet Yılmaz gibi üç santrfor ve hava toplarında etkili Burak’ı olan Ankaragücü’ne ceza alanına yakın bölgelerde faul yapmayıp, duran top organizasyonu yaptırmamak lazım. Yusuf’u sol kenarda değil ortada kullanmak lazım. Bütün bu gereklilikleri yerine getirmeyen takıma şans lazım! O şans ziyadesiyle vardı!
41’de De Nigris, ikinci yarının hemen başında Jaba yakaladığı ik pozisyonda becerikli olsa Mustafa Denizli’nin ihtimal hesapları iflas edecek, bir baltaya sap olamayanlar hocayı suçlayacaktı...
Takımı 2. kez öne geçiren Ernst, dev gibi forvetlerle maçın sonuna kadar mücadele eden İbrahim Toraman arkadaşlarından şüphesiz daha iyi oynadı. Ancak biri vardı ki o herkesten farklıydı. Kadro dışı bırakıldığında, “Aman efendim ne iyi oldu. Beşiktaş, taraftarını kahreden bir adamdan kurtuldu” denen, alnının teri, bileğinin hakkıyla formasını alan İbrahim Üzülmez’di farklı olan...
Bir tebrik de hocanın hakkıydı. Solda beklenen katkıyı sağlayamayan Yusuf ile Ekrem’in değişikliği harikaydı. Ekrem’in Bobo’ya attırdığı gol da.
Kalan 180 dakikada Ekrem gibi her daim hazır futbol emekçileri lazım. Oysa Ertuğrul Sağlam onu aldırdığı için, vizyonsuz olmakla nasıl da suçlanmıştı! Ankaragücü’nde ise endişelenecek bir şey yok. Birleşilecek Ankaraspor Kulübü ve Melih Gökçek, Süper Lig’de şampiyonluğa oynayacak bir Ankaragücü için Ankaragücü’nün düşmesini bekliyor. Yakındır, anlaşırlar!