Dramatik son

Olmadı mı olmuyor. Rakibin üstüne kabus gibi çökerek başlayan Fenerbahçe, girdiği sayısız pozisyondan sadece bir sayı çıkarınca eldeki şampiyonluk uçtu gitti. Güiza’nın attığı gol dışında 2 fırsatı harcadığı, Topuz’un vuruşunu Onur’un olağanüstü kurtardığı, Bilica’nın direğe takıldığı, Cristian’ın vuruşunun Onur’un elinden direğe gittiği, pek çok vuruşun autla sonuçlandığı müsabaka aslında yarım düzüne farkla sonuçlanırdı.

Trabzonspor 2 kez geldi, Colman’ın ortasında Burak’ın vuruşu ağlara gidince coşku yerini endişeye ve acemiliğe bıraktı.

Egemen ve Giray maçın sonuna kadar dimdik dururken, Umut elinden gelenin en iyisini yaparken, sahanın en iyisi Onur, Trabzonspor tarihine adını altın harflerle yazdıracak bir performansın altına imzasını atıyordu.

Daum, sezon boyu unuttuğu Gökhan’a sarılsa da, olmadı mı olmuyor. 90 dakikada temiz bir mücadele sergileyen Trabzonspor’a karşı 33 şut atan Sarı Lacivertliler, Daum’un bu derinlikli kadroyu feci kullanmasının, kendilerine rakip olamayacak takımlara karşı puanları saçmasının bedelini ödüyor. Sezon boyu kontratak futbolu oynayan Fenerbahçeliler gerginliği, korkuyu yaşamanın eşliğinde sanki ayağında prangalarla dolaşıyor.

Bu tabloda kupayı kazanan Bursasporlular’a, 4 büyüklerin hegemonyasını yıkan, en çok gol atan, en çok kazanan, en az yenilen Ertuğrul Sağlam’ın sporcularını alkışlamak gerekiyor. Helal olsun. Şampiyon olarak 4 büyüklere neyi nasıl yapmayacaklarını ya da nasıl yapmaları gerektiğini öğretenlere alkış göndermezsek ayıp ederiz. Helal olsun...