Klasik bir final!

Banvit için bir ilkti. Tarihlerinde bu sezon ilk kez kupa kazanmışlardı. 4 Euroleague takımının arasından sıyrılıp, Türkiye Kupası’nı müzesine götürmüştü Banvit. Şampiyonlar Ligi’nin ilk yılında o gururu yaşamalarına da ramak kalmıştı. Onlar için ilkti ama Türk basketbolu için belki de klasikleşmiş bir finaldi. Orta karar bir bütçe ile, Türkiye Ligi’nin 5. ya da 6. şampiyonluk adayı olarak Şampiyonlar Ligi’nde finale kalmak, Türk basketbolunu gururla temsil etmek... Banvit için muazzam bir sezon diyebiliriz. Ama avucunun içine gelen kupayı kaptırmak, Türk basketbolunun kaderi belki de. Biri çıkar 10’da 1 serbest atış atar, kariyerinin en kötü gecesini geçirir, bir takım çıkar bir devrede 15 top kaybı yapar. Dün Banvit, şampiyonluğu çok istedi, sonuna kadar mücadele etti, bütün oyuncular formanın hakkını verdi, coach Filipovski herşeyi denedi belki ama olmayınca olmuyor. Yüzde 42 ile, Furkan’dan sonra takımın en iyi ikinci üçlükçüsü olan, 13.5 sayı ortalaması ile takımın en iyi ikinci skoreri olan Orelik, 9’da 1’le üçlük attı. Kariyerinde bu kadar kötü atmamıştı, bugüne denk geldi!!! Ligin MVP’si seçilen Theodore, 16’da 6 ile yakın mesafe atışı kullandı. Hayatta kaçırmayacağı turnikeleri kaçırdı. Muriç’ten bahsetmeye bile gerek yok. Yine sıfır katkı. İki bomboş turnike kaçırdı yanında kimse yokken.

Yazık oldu

Eee nasıl olacak?.. Rakip uzun süre İspanya Ligi’ni lider götüren Tenerife... Onlar ilk yarıda 13 üçlüğün 8’inde isabet buldular. Attıkları 34 sayının 24’ü üçlükten geldi. İkinci yarı da hiçbirşey oynamadılar. Banvit de kötüydü ama sonuna kadar ayakta kaldı. Sonunda yine sahanın yıldızları Grigonis ve White’la el üstünden, çok zor üçlükleri sokup, şampiyonluğa ulaştılar. Kazananı tamamen bireysel performanslar belirledi. Biz boş atışları sokamadık, onlar iyi savunmaya rağmen imkansız üçlükleri soktu. Bütün maçın özeti aslında bu. Yine klasik bir cümle ile bitireceğiz. Banvit’e yazık oldu! Gerçekten yazık oldu ama. Bütün bir sezonu domine ettiler, dar rotasyona rağmen harika maçlar çıkardılar, mücadele ettiler, kafa yordular, savaştılar, tırnaklarıyla kazıya kazıya finale geldiler ama final sendromunu onlarda yenemediler!!!