Bankolar yedek kalınca

Her sezon başında olduğu gibi Fenerbahçe’yi erken şampiyon ilan edenlerin sayısı az değildi.

Arka arkaya transferler patladığında geniş kadro şampiyonluğun müjdesi olarak yorumlanmıştı.

Ara transferde eldeki kadro yetmezmiş gibi yeni oyuncular kadroya dahil edildi.

Mesut Özil ve İrfan Can Kahveci gibi pahalı ve flaş transferler sonrasında takım adeta rakipsiz gösterilmeye başlandı.

Ama işte bütün problemler, bu geniş kadro ve bir türlü iskeleti oluşmayan 11’ler ile başladı.

Düşünün kaleci Altay, sakat ve cezalı değilse Gustavo ve ara transferde alınan Atilla Szalai dışında, kadrodan kimse ‘banko’ oynayacağına ihtimal veremiyordu.

Pelkas bile...

Bu Erol Bulut döneminde de Emre Belözoğlu döneminde de değişmedi.

Nazım Sangare, Novak, Sosa, Thiam, Tisserand, Lemos, Cisse, Mert Hakan, Pelkas, Valencia gibi bir sezon önce takımlarında banko oynayanlar, Fenerbahçe’ye gelince sahadan çok kulübede kaldılar.

Nazım Sangare, Gökhan Gönül varsa, ağzıyla kuş tutsa oynamayacağını biliyor. Novak için de durum farklı değil. Caner varsa o yedek.

Tisserand ve Lemos ilk 11’i düşünmüyorlar bile.

Mert Hakan kaç dakikalık oyuncu olduğunu ve ne zaman şans bulacağını bilmiyor.

Lider oyuncu Sosa bankoluktan hamle oyunculuğuna döndü.

Beşiktaş derbisinde ve Milli maçlarda goller atmasa Ozan Tufan bile maçlara kulübede başlıyordu.

Taraftarın gözdesi Pelkas bile artık yedek kalabiliyor.

Fener haftalık yaşıyor

Thiam ve Cisse ‘sezon bitse de başımızın çaresine baksak’ havasında.

Samatta ne zaman oynayacağının farkında değil.

Samuel ve Ferdi Kadıoğlu’nun durumları da aynı.

Sarı-Lacivertli futbolcular Mesut Özil’in ve İrfan Can’ın da yedek kalmayacağını biliyorlar.

Şimdi düşünün, böyle bir takımın oyuncuları maçlara nasıl motive olurlar ve nasıl sorumluluk alırlar.

Görüldüğü gibi kötü futbol ve kötü sonuçlar asla tesadüfi değil.

İdeal 11’ini ligin bitimine doğru bile bulamayan Fenerbahçe sadece haftalık yaşıyor.

Kısacası bankolar, yedek kalınca takımın tadı da kaçtı, havası da..