Mücadele ve konsantrasyon yoksa...

Maça iyi başlama hevesimiz önce İsviçre kalecisi Sommer'e sonra da Seferovic'in klas golüne kurban gitti. Oyun ve pozisyon sayısı dengeli gibi gözükse de çok adamla savunma yapmamıza rağmen müdahalesiz kaldığımız anda Shaqiri'nin nefis golü ile tüm hastalıklarımız nüksetmiş oldu. Hücumda ise ilk kez sol bek başlayan Mert Müldür'ün denemeleri maçın en iyi ismi Sommer'in ellerinde eridi. 2. yarıda oynadığımız oyun iyiye değil kötüye gitti. Pozisyona girmeyen İsviçreli forvet oyuncusu kalmazken, Uğurcan performansı ve direkler farklı mağlubiyeti önleyen unsurlardı. İrfan Can'ın jeneriklik golü teselli olur mu derseniz, bu turnuvanın en büyük hayal kırıklığı olmanın hiçbir tesellisi olduğunu düşünmüyorum.

En güzel ders...

Şu bir gerçek, futbolda ne kadar klas, yetenekli olursan ol, yeteri kadar koşmaz, mücadele etmez ve konsantre olmazsan yeteneğin de bir anlamı olmadığı. Bizim bu turnuvadan alabileceğimiz en güzel ders, futbolda kazanan takımların ilk önemli özelliğinin çok istemesi olduğudur. Üstelik hangi oyuncularla ya da hangi dizilişle olursa olsun. Şenol Güneş için ise belli oyuncular ile ilgili güveninin boşa çıkması bana göre artık milli formayı garanti gören bu oyuncuları da forma rekabetine sokacak kadar kadromuzu genişletme mecburiyetinin olduğu.