Gözden ırak

Teknik adamların isyanı kendi açılarından doğru. Resmi maçlarda dahi uzatmalar futbolcular ve izleyiciler için külfete dönüşmüşken, hazırlık maçlarında hiç çekilmiyor. Sezon öncesi veya devre arası turnuvaları diğer ülkelerde de tercih ediliyor. Marka olan kulüpler son dönemlerde ABD veya Uzakdoğu’da geziniyor. Saat farkı, uzun yolculukların getirdiği yorgunluklar ve ağır maç programı eleştiriliyor. İşin ucunda para ve popülarite olduğu için takımlar mecburen kazanmaya odaklanıyor. Sık aralıklarla veya haddinden fazla ciddiye alınan maçlar oynamak ne kadar faydalı? Türkiye’de bunun yol açtığı ilave bir tehlike daha var: Gözönünde olmanın verdiği yıpranma... Fenerbahçe’nin belki de teknik direktör Christoph Daum ile yerleştirdiği en önemli politikalardan biri, devre arası hazırlıklarında Efes Cup gibi turnuvalardan uzak durması... Şimdilik!Şu teşhislerimiz Beşiktaş, Fenerbahçe, Galatasaray için abartı değil: Mümkün olduğu kadar sükseli takımlarla hazırlık maçı yapılmamalı... Lig öncesi bir, belki iki tane iyi bir tercih. Bu da özellikle İstanbul’da olmamalı. Zira kamuoyu ve basının ilgisiyle sıradanlıktan çıkıyor. Her sonuç abartılıyor ve futbolcular da bu havadan kendini kurtaramıyor. Kendini ispatlama savaşına dönüştürülüyor. Oysa yabancı rakipler için bu sadece bir hazırlık... Skorun, ona nasıl ulaştığından veya ne yaptığından önemli hale getirilmesi bir teknik direktör için kabustur. Daum’un Everton maçı sonrası yüzündeki ifade ve farklı skordan duyduğu rahatsızlık gibi... Lige bir hafta kala İstanbul’da böyle bir maç oynamak hataydı, belki de bedeli açılış maçında Gençlerbirliği’ne karşı puan kaybı oldu. Neredeyse amatör takımla oynanan maçın dahi televizyondan yayınlanması ayrı bir sıkıntı. Yıllar bize şunu gösterdi ki; Türk takımları ne kadar gözden ırak olursa, o kadar verimli çalışıyorlar ve istenenler çok daha rahat uygulanabiliyor. Mahremiyet, sağlanması gereken ilk koşul... Fenerbahçe futbol takımının son 2.5 yılında en öne çıkan değişimlerden biri de bu...