Yok hala çok uzun

Klişedir ama doğrudur da. Futbol ilginç oyundur. İlk devre boyunca oyuna baştan sona hakim olan milli takımda da 13. dakikada doğru dağılım doğru paslarla hücuma kalkan Gürcistan gole bir kala avut çizgisinde Mert Müldür’e takıldı. O gol olmadı ya dönüşü önce uzun topta Kenan Yıldız golü oldu. Ardında kornerden Merih Demiral, çoklu planlı hücumda ise Yunus Akgün golleri... Devreyi müreffeh kapattık. Öyle ki, topla oynama dışındaki tüm istatistik verilerde büyük üstünlüğü vardı milli takımın. Düzenli, güvenli ve özenliydiler. Takımdaki büyük marifetlere sahip oyunculara rağmen ‘beceri’ değil daha çok örgütlü davranan yani ideal futbol takımı görünümdeydiler. Gürcistan’ın da küresel düzeyde öneme sahip futbolcuları vardı ama futbolun beceri değil kolektif davranış gerektirdiğini gösteren bizimkilerdi. Belli ki gol atmayı da sevmişlerdi. Sakin, usul, dengeli biçimde 4-0 öne geçtiler. Ancak o andan sonra Gürcistan takımı daha oturaklı oynamaya başlayıp bir de gol bulduysa bunda biraz da bizimkilerin düzeni bozmasının payı vardı.

Her biri iyiydi

Yorgunluk diyen de olacaktır gevşeme diyen de... Durum şuydu: Her bir oyuncumuz gayet iyiydi ve performans olarak geride görünen tamamlayan bir tutum içindeydiler. Lakin grup ikincisi olarak bu eşiği geçtiğimize göre buralardan öğrendiklerimizi akılda tutmak elzemdir. Yol hala çok uzun ve bundan sonra üç aşağı beş yukarı rakip olarak karşımıza çıkacaklar kalibre olarak bize daha yakın olanlar olacaktır. O nedenle tempo oynamayı da, kontrol oyununa geçmeyi de daha olgunlaştırabilmeliyiz.