Sinir eden kazandı!

Çünkü bu tip maçların gidişatınıbelirleyen teknik/taktikten çok, ‘sinir’dir. Bu maçta da, öfkeyi yaratıcılığın manivelası olarak kullandığı sanılan ‘olağan şüpheli’ Emre Belözoğlu, daha ilk devre dolmadan kendini attırarak Ersun Yanal’ın tüm planını berhava etti. Fenerbahçe bu kadroyla gol yese de oyunu sonuna kadar domine edebilecek derin bir rotasyona sahip. Ama sahada eşitlik durumunda..

Beri yandan Galatasaray ilk yarı 11’e 11 durumundayken maçın kesin hakimiydi. Planladığı tüm aksiyonları sahaya yansıttı. Ancak Emre’nin atılmasıyla eksik kalan Fenerbahçe ister istemez müdafaada daha dirençli hale geldiyse bile Emenike merkezli hücum planlarında başarılı olamadı. Sert oynayan Galatasaray, öfkesini kontrol ederek hem kendini sakındı hem rakibinin topa hükmetmesini
engelledi.

Dişe dokunur pozisyonun olmadığı maçın en zorlananı kuşkusuz hakem Bülent Yıldırım’dı. Hiçbir şey oynamayıp her şeyi hakem üzerinden halletmeye çalışan bir ülkede futbol yazmak/konuşmak ancak bu kadar mümkün olabiliyor... Bu maçta da öyle oldu... Artık rahat rahat tüm gece “Hakem şöyleydi, hakem böyleydi” diye tartışabilir güzide ülkemiz. Ve iki takımın taraftarı da kendilerini yok yere attıran Emre ile Melo’yu baş tacı edebilirler.