Sıkıntılı süreç...

İlk yarı boyunca ne yaptığını bilmez halde oynayan Beşiktaş’ın bir de sol arka kanadı olmayınca Kasımpaşa için işler kolaylaştı. Neredeyse tüm yarı boyunca tehlike anları Beşiktaş ceza sahası civarındaydı. Sol bek sorunu Aybaba’yı sürekli deneme-yanılma yöntemine zorluyor. O mevkiye çözüm üretilemeyince takımın balansı da bozuluyor. Öyle ki, Emre-Necip değişikliğindeki stoper karmaşasında tüm stoperler alışkanlık olarak müdafaa göbeğini savunma telaşına düşünce, neredeyse üçüncü golü de yiyorlardı.

İkinci yarı Necip-Almeida katkılı Beşiktaş daha derli toplu oynamaya başlayınca Kasımpaşa da o aksayan sol tarafı yıpratamaz hale geldi. Yine de organize ataktan çok bireysel beceriye bel bağlamış olmak Beşiktaş’ı ileri taşımaya yetmedi. Kasımpaşa, Olcay’ın zorunlu olarak orta saha arkasına düşmesiyle hücum alternatifi azalan Beşiktaş’ın bu durumundan yararlanmayı beceremedi. Taa ki 78’e kadar... İkinci yarının ilk ‘kaçak pozisyonunda’ Halil Çolak’ın kaleciyle burun buruna kalıp golü yapması o ana kadar can havliyle saldıran Beşiktaş’a havlu attırdı.

Kasımpaşa dengeli, sakin, gücü oranında ne yaptığını bilerek oynayınca istediğini aldı. Beşiktaş ise arzulu ancak bir türlü olgunlaştırmayı başaramadığı oyunlarından birini daha oynadı. İki hafta deplasmana çıkacağı düşünülürse ilk üç için sıkıntılı bir sürecin başladığı da söylenebilir...

Maç çıkışı taraftarın ruh hali bir tür kabullenişti: Bu takımla ve bu şanssızlıkla bundan fazlası olmazdı. İlk üç Beşiktaş için en ideal sonuçtu.