Sezon başı dinamizmi

Korkulu, kederli, şaşkın zamanların ilaçlarından biridir oyun. Giderilemez acılarını gideremez insanın elbette ama derin yaralarını sarma konusunda yardımcılardan biridir. Oyun, kazanmaktan öte yarın umududur. Elem çemberinden geçerken hepimize bir nebze olsun yaşamaya dair bir ışık veriyorsa futbol, bunun da hakkını vermek yönetenin/oynayanın boyun borcudur. Dün akşam bu yönde tek yönlü bir gayret izledik ilk yarı. Fenerbahçe topu elde tutma dışında başarılı hücumlar örgütleyemese de iki gol bulmayı bildi. Demek ki, bir takım için topun rakibe göre üç kat elde tutulmuş olması sonuç alma istatistiği açısından çok önemli avantajları da gösteriyor olmalı. İlhan Palut öncesi beklenen seviyede değilse de Palut sonrası paralize olmuş görünüyor Konya! Teknik adam değişiklik vakti de tıpkı antrenman planlaması gibi doğru zamanlama istiyor belli ki.

Rahat göründüler

Tüm maç, teknik adamı kenarda olmayan Fenerbahçe’nin elinde geçerken sahadakiler genel olarak rahat göründü. Ancak 59’da Konya kendi ceza sahası önünden bol pasla elini kolunu sallayarak rakip ceza sahası önüne kadar inmeyi başardı. Bu da rahatlığın olumsuz getirisi olabilir ama iki dakika sonra maçı koparan golü bulmayı da bildiler. Fenerbahçe sezon başı dinamizmine yaklaşıyor gibi. Sonuç ne olursa kim şampiyon olursa olsun, bu sezon kayıplarımızın yüküyle sürdüreceğimiz yaşantımızın dertli sezonu olacak. Bari birbirimiz ıslıklamayalım. Husumetlerimizin kaynağının rakipler değil bizim bulandırılmış zihnimiz olduğunu aklımızda tutalım. Biz geride kalanlar, birbirimizi koruyup kollarken oynamanın da hakkını verelim...