Peki ama 'biz' kimiz?

Akıldan söz eden kimseye rastladınız mı?
Nihayet ‘akıl’ dedi biri. Ama o da, “Akıl derken duygumuzu kaybettik” diye sürdürdü konuşmayı. (Rıdvan Dilmen) Şuna inanır mı olduk acaba hepimiz; “Duygu, akla ihtiyaç duymayan bir histir.”
Bu ülke futbolunun kesif bir stoper sorunu olduğu bilinirken, Giray Kaçar hangi ‘duygu’ ile hiç olmadığı birine dönüşecekti ki?
Ya da kaç maçtır formsuz olan Gökhan Gönül’ü hangi motivasyon ‘duygu’ ile oynayacak birine dönüştürebilirdi?
Ellerinden geleni yapmaya çalışan Arda’yı, Emre’yi ne tür bir ‘ateşleme’ takım olmayı bir türlü beceremeyen bir takımın dişlisi haline getirebilirdi ki?
Maç kopunca bir de “Biz bu değiliz” sözü çıktı ortaya...
Bu tespitten iki dakika önce tribünün bir bölümü duyulur biçimde kaleci Volkan’a küfür ediyordu...
Olmayan stoper biz değiliz, formsuz sağ ve sol bek biz değiliz, çaresiz orta saha ve forvet bizim değil, kalecisine küfür eden taraftar bizim değil...
Peki ama ‘biz’ kimiz o zaman?
Hayal kurmak iyidir, aklı geliştirir, ama hayal ile yaşanmaz.
Guus Hiddink, “Sadece Burak’a bağımlılık bizi kırılgan yapıyor” dediğinde kimse bu sözün ne anlama geldiği üzerine düşünmek istemedi...
Duyguya, motivasyona güvenip hayal kurduk, hayal ettik. Ama sahada ‘duygu’ değil ‘akıl’ galip geldi.
Oysa iyi futbol, tıpkı hayat gibi akıl ile duygunun uyumlu beraberliğini gerektiriyordu. Hayat bir kez daha ‘dersini’ verdi...
Muhtemelen bu dersten çıkarılacak sonuç; Hiddink’in gönderilmesi olacak... Ama hayat yine bir köşede kıs kıs gülecek, bir sonraki maça kadar.