Oyun değil beceri kazandı

Beşiktaş’ın maç başında kurduğu baskının sürdürülebilir olabilmesi ‘nafile orta’ sayısının azaltılmasına bağlıydı. Ne var ki, çoğu maçta olduğu gibi bu hedefsiz, gelişigüzel ortalar topun Ankaragücü’ne geçmesine haliyle de etkili karşı hücumlara yol açtı. Kapılan o toplar öyle hücumlara dönüştü ki, ilk devre Ankaragücü yüzde 50 verimlilik yaratsa ikinci devre Beşiktaş için kâbusa dönüşebilirdi. İkinci devre de farklı ilerlemedi. Pas yerine ısrarla yüksek topla kestirmeden gol arayan Beşiktaş dönen neredeyse tüm toplarda kalesinde gol tehlikesi yaşadı. Topla buluşturulamayan Boateng’in çaresizliğinin anlattığı çok şey olmalı Beşiktaş hakkında. Ankaragücü onca topu heba ederken, N’Koudou yerine Adem Ljajic oyuna girince Beşiktaş hem topu hem oyunu eline almış gibi yaptı ve yine Ljajic maça noktayı koydu... Yani oyunla değil çoğunlukla olduğu gibi zor da olsa beceriyle kazandı.

Gecenin sorusu

Bu kadar ‘orta sevdası’nın nedeni maç sonu açıklamaları olabilir mi? Sanırım teknik direktörler, sıkça duydukları -kendilerinin kullandığı- ’Basit hatadan gol yedik’ açıklamaları nedeniyle pas oyunuyla gol aramak yerine ısrarla yüksek topla basit hata arıyor!

Maçın starı

Burak değil, Caner değil, Orgill değil, Faty değil, ‘hakemin adımlarını sayan ‘Michalak hiç değil... Kim acaba? Belki sonradan oyuna giren ‘becerikli Ljajic’’...

Maçın olayı

Ljajic’in attığı golde Burak topu kontrol etse muhtemelen gol olmayacaktı! Ve sondan bir önce, Ankaragücü kornerinde Lens ön direğe sarılmışken topun arka direğe gideceğini sezen Caner’in arka direğe giderek golü engellemesi...