Geldim, gördüm, yendim!

İki tespitle başlayalım. İlki; günümüzde futbol ağırlıklı olarak orta sahada oynanıyor. Oyun burada kuruluyor. Bu mevkiilerde oynayan oyuncuları izlemek insana büyük zevk veriyor.İkincisi; memleketin İstanbullu başkanlardan sonra en çok konuşan hatta konuşurken zaman zaman ayarı ölçüyü kaçıran iki başkanıyla bir ‘onursal başkanı’ Ankara kulüplerini yönetiyor.Peki biz sorsak Ankaralı başkanlara; “Nedir bu sahanın hali?” diye acaba ne yanıt alırız? Bu kadar paranın döndüğü bir oyun bu zeminde oynatılır mı? Bu tarlaya Ronaldinho’yu, Lampard’ı, hatta emekli Zidane’ı getirsen ne fayda!Gürül gürül bir Ankaragücü taraftarı vardı maçta. Takımı için her şeyi yaptı. 16. dakikada Bursa’ya da selamını çaktı. Ama tribündeki Beşiktaşlı ve Ankaragücülü arkadaşlar biraz daha sakin olsalar, rakiplerinin kafalarını yarmasalar, sahaya atlamasalar, insanları tehdit etmeseler, ilk devresi genel olarak sönük geçen maçı ateşlemek için başladıkları gibi devam etseler ne güzel olurdu değil mi?Gördünüz mü o itiş kakış anında yanındaki kadını korumaya çalışan Beşiktaş tribünündeki adamın yüzündeki güvercin tedirginliğini? Ya da kadının yüzündeki o derin korkuya dikkat ettiniz mi? O korku biziz işte. Ankaragücülü biz, Beşiktaşlı biz... Çoluğun çocuğun gözündeki korkuyuz biz. Arkadaşlar, n’olur artık korkutmayın bizi. 55. dakikaya kadar ben sahada Beşiktaş diye bir takım göremedim. Ama Ankaragücü özellikle ilk devre maçı kazanmak için ne gerekiyorsa onu yaptı. Sağdan, soldan, ortadan gelebileceği her yerden geldi. Yapamadığı tek şey Beşiktaş’ın her geçen maçta daha daha iyi oynayan kalecisi Runje’yi geçmek oldu. Onu beceremedi.Beşiktaş ise uyuduğu ilk yarının ardından ikinci yarıda her geçen dakika şampiyon olma arzusu taşıyan bir takım gibi oynadı. Elbette burda en büyük pay da Bobo’nundu. Bobo, gol dışında her şeyi yaptı. Golü de % 70 o yaptı sayarım ben. Tarla saha için Delgado’nun golünü izleyin. Zemin öyle lanetti ki bu kez gole neden oldu. Delgado topu sürerken top bir an sekti ve kalecinin zamanlamasını bozdu. Yani futbolun her şeyiyle ilgilenen Cemal Aydın’ın ilgilenmediği ülkenin Başkent’inin sahası sonununda takımının başına iş açtı.Ligin ilk yarısında izlediğimiz o tadsız tuzsuz Beşiktaş artık şampiyon adayı. Beşiktaş için bundan sonra herşey bambaşka olacak. Şampiyon olacak, olmayacak ayrı mesele ama mecburen daha iyi oynayacak.