Carvalhal ruhu

Taraftara bu duyguyu yaşatan kuşkusuz ki maçın tamamı değil, uzatmalar dahil son 15 dakikasıydı. Koca bir ilk yarıyı Almeida’nın pozisyonu hariç, uykuda geçiren Beşiktaş’ın esasen ikinci yarı da uyanmaya niyeti yoktu. Neyse ki imdadına Antep kalecisi Mahmut Bezgin yetişti. Başta Mahmut olmak üzere Antepli oyuncuların zamandan çalmaya yönelik, yatıp kalkmamaları, önce alkış ve ıslıkla telin edildi. Hakem Tolga Özkalfa da bu duruma izin verince o ana kadar düşük olan tribün temposu birden Özkalfa aleyhine patladı. Bu andan sonra tribün de dahil herkes uyandı. İlk goldeki katkısına rağmen maç boyunca baş uyurgezer olan Simao oyundan çıkıp yerine Necip girince Beşiktaş bir vites yükseltti.

Futbolun temel kuralı hızlı oynayan kazanır. Antep’in baskılı orta saha savunması, maçın 80’inci dakikasına kadar Beşiktaş orta sahasını passızlığa mahkum etti. Beşiktaş oyunu Tanju ve Ekrem’in kanatlarından da açmayı başaramayınca Abdullah Ercan’ın oyuncuları son 15 dakikaya kadar maçın temposunu istedikleri gibi ayarladılar. Taraftarın yükselttiği tansiyonla birlikte duruma el koyan Manuel Fernandes, Mustafa Pektemek ve Filip Holosko’nun gayretleriyle Beşiktaş maçı son dakikada da olsa çevirmeyi başardı. Görüldü ki Beşiktaş’ın en çok ihtiyacı olan şey, kenarda zıp zıp zıplayan ‘Carlos Carvalhal ruhu’ydu. Egemen’in golünün ardından damatlık rugan ayakkabılarıyla Carvalhal’in oyuncularına doğru kopardığı koşunun coşkusunu maç boyunca neredeyse hiçbir Beşiktaşlı oyuncuda göremedik. Maç bitince herkes bir Beşiktaşlı’dan daha iyi oynayacağını düşünüyordu. Kimi Ekrem’den, kimi Almeida’dan çoğu da Edu’dan daha iyi olduğunu iddia ediyordu. Ben düşündüm kimden iyiyim diye, en fazla yine kendimi buldum. Futbol da böyle bir oyun, herkese engin hayaller kurdurabiliyor.