Bursa dersine iyi çalışmış

Beşiktaş’ın şimdiye kadar yapabildikleri esasen eksiklerini de apaçık gösteriyordu. Sol kanat... Bu sorun bir türlü çözülemedi. Ne içerden yamayla ne dışardan destekle.. Hal böyle olunca Hikmet Karaman’ın bunu görmemiş olmasını düşünmek mümkün değildi. Bütün ilk yarı boyunca aynı yere yani kanayan yaraya basınç uyguladı Bursa ve karşılığını da iki golle aldı. Çünkü Beşiktaş sıkıntılı bölgesine top almamayı şimdiye kadar hiç beceremedi. Ligde bugüne kadar farkını ‘oynama iştahıyla’ yaratmıştı Beşiktaş. Ancak Bursa o iştaha izin vermedi. Fernandes’i kapatıp Oğuzhan’ı da mümkün mertebe arkaya iterek rakibini çaresizleştirdi. Böylece ‘yaratıcı oyuncu’ eşleşmesinde Pablo Battala gibi denklem çözme ustası öne çıktı ve farkı da yarattı. Bu nedenle her Bursalı topu ayağına aldığında pas seçeneği en az iki iken Beşiktaş’ta bu oran çoğu zaman tek pasa bile ulaşamadı.

İkinci yarı Bursa ikinci plana geçti. Topu rakibine verdi ve bekledi. Çünkü topu tehlike yaratacak bölgelerde kapacaklarına emindiler. Kaptılar ve istediklerini de yaptılar.

Maç boyunca Samet Aybaba’nın yüzündeki çaresizlik Beşiktaş’ın sakatları ve yedek kulübesindeki seçeneksizlik olduğu kadar Bursa’nın oyunun her anına hakim olmasından kaynaklanıyordu sanırım. Ben Aybaba’yı bir kere bile oyuncularına direktif verirken görmedim.

Beri yandan maçın belki de en anlamlı yanı son 5 dakikada Bursalı futbolcuların gözle görülür biçimde rakiplerini yıpratmamaya dönük tavırlarıydı. Hikmet Karaman da oyun değişiklikleriyle maçı iyiden iyiye soğutarak rakibinin üzerine salmadı takımını.

Kuşkusuz ki Beşiktaş oyunu merkez forvet oyuncusu olmadan oynamaya çalıştı. Ancak bu Bursa’nın her atağını bilinçle örmüş olduğu gerçeğini değiştirmez hücum edemiyorsan kendini savunacaksın... İkisini de yapamıyorsun sonuca katlanacaksın.