Arzu tamam akıl eksik

Ne var ki arzu, iyi oynamak için gerekli ama yeterli olmayan şarttır. Futbolun izlenirliği arzunun ‘akıl’la şekillendirilmesini zorunlu kılar.

Beşiktaş dün gece arzulu başladığı maçı bir ‘akıl oyunu’na dönüştürmeyi başaramadı ne yazık ki... Sadece maçın başında ve sonunda baskılıydı ama İBB ilk 15 dakikadaki baskıyı önce kontrol oyunuyla söndürüp ardından son 10 dakikaya kadar devreye ‘aklı’ soktu.

Gerek sahaya yayılma gerek topla oyun gerekse de rakip caza sahası içinde yaratılan pozisyonlarda İBB’nin daha etkili olması, sakinlik ve ne yapacağını planlamış olmasıyla ilgiliydi.

Beşiktaş’ta Fernandes ve Almeida dışında -Cenk’i hücum organizasyonlar babında dışarıda tutuyorum- oyuna takım lehine etki edecek bir oyuncu yok gibiydi. Evet diğerleri koştular, oyunu kapatmaya çalıştılar ama bütün olan biten bununla sınırlı kaldı.

Eskiler “Zaman en iyi güreşçidir” der. Her takım gibi Beşiktaş’ın da zamana ihtiyacı var elbette. Bu nedenle maç arzu ile aklın bir araya getirilmesinin zorunluluğunu göstermişse bir puan kazanç sayılır. Bu bir puanı kazanca çevirmek de kopuk hatlar arası akışkanlığı onarmak, oyuncuların birbirini tamamlaması için didinmek, sahaya yayılma problemi üzerine düşünmek ve elbette bütün bunlar ışığında ‘oyun hızı’nı yükseltmekle mümkün.

Ben kendi adıma geçen yılın son bölümündeki kopuk kopuk oynayan Beşiktaş’tan farklı bir takım görmedim. Ama dedim ya, “zaman en iyi güreşçidir.” Onu kullanmak da elbette insan evladının elindedir.