Zor oldu, zor!

Tüm ülke kilitlendik... Zora soktuğumuz 2010 Dünya Kupası’na gitmek için Milli Takım’ın arkasında gönülbaş olduk. Kalbimizi koyduk ama, dün gece az daha kalbimizden oluyorduk. Lüzumsuz yere maçı zorlaştırdık. Eksi 10 averajlı Estonya’ya 61. dakikada Kazım çıkana kadar üstünlük kuramadık. Maç boyunca yapmamamız gerekeni yaptık, telaşlıydık, sinirliydik... Anlamsızca gergindik. İki takıma bakın, karar verin. Bir tarafta dünya yıldızı olmaya aday ‘Genç Türkler’; diğer tarafta ‘Kuzeyin tahta bacaklıları’. Onlar bilineni yaptılar, bekleneni oynadılar. Fizik üstünlüklerini kullandılar. Oyunu kilitlemeye başladılar.

Becerebildikleri kadar da bizim kaleye gelmeye çalıştılar. Biz ise, yüzde 63 gibi büyük bir oranla topa sahip olmamıza rağmen oyuna hakim olamadık. Kanatlar dedik; Gökhan’la Kazım orayı dağıtır diye bekledik ama, beklediğimiz olmadı. Ne çizgiye indik ne de çizgiden içeri katettik. Allah’tan Arda var da tıkanan her yeri açıyor. Sağa geldi, pankreas güreşçisi gibi kendine dalan Estonyalıyı, ince hareketle geçti, Sercan’a golü attırdı da rahat nefes aldık.

Emre korakor mücadele etti. Tuncay, İngiliz ısrarcılığı ve kendi kalitesiyle gol yapmasa Kayseri’de azap dolu gece yaşayacaktık. İnşallah stresimiz boşalmış, Bosna’ya daha dengeli ve ne istediğini bilip, alacak gibi gidiyoruzdur. Maçın başında da ikinci yarının başında da oyuna iyi giremediğimizi yediğimiz gollerle gördük. İyi prova yaptık, umalım ki, eksiklerimizden ders aldık. Milli Takımımız zorlukları geçmesini bilir, çarşamba gecesi de bizim olur inancıyla, ‘Yolunuz açık olsun Ay-Yıldızlı gençler’.