Yalama(k)-yutma(k)

Emir fiili anlamında yalama-yutma, yapma der gibi.Birincisini tek başına kullanırsanız hoş olmuyor. Acıtır, kötüdür yalama lafı. Mekanik bir durum varsa farketmez civata misali. Girip çıkanda bozukluk var anlamını taşır. Yok konu, ete, kemiğe, ruha dayalı ise yandı o kimse.Ya-la-ma.“K”ları yerine koyarsak her iki kelimenin de sonuna, yalamak-yutmak olur konu. Ne taraftan bakarsanız, o da şekil değiştirir. Masumsanız hazırlandığınız bir şeye, sorarlarsa “Hazır mısınız?” diye, “O konuları yalayıp, yuttum. İsteyen gelsin” der geçersiniz. O zaman durum iyi. İkisini birbirinden ayırıp yapmaya kalkanlar için ise durum nanay. Yalayıp ayrıca da yutmak! Gördün mü başına geleni! Yalasa dert, yalamasa da, yutsa dert, yutmasa da.Hem yalayıp, hem yutsa o da ayrı dert. Bir de sonrası var; yalayıp, yuttuğunun çıkması yani.Çıkmasa gaz yapar, yutanı bozar, çıksa etrafı. İki ucu şeyli değnek misali.Hele bir de işgüzar bir bilene rastlamaya gör, ‘aman yalayıp yutan bu olacak’ diye kurtarmaya çalışırlar. Önce çıksın diye yalayıp yuttuğu.Bacaklar yukarı, kafa aşağı silkelerler sonra bunun suda boğulana iyi geldiğini anlar; yalayıp yutanı tekrar düz hale getirirler. ‘Belki kursağında kalmış’ diye, kafadan silkelerler, üstelik poposunun üstünde pat pat sesi ile hem kafadan olur hem de popodan yalayıp, yutan. Hayatı silkelenerek geçer, yalamaktan dili, yutmaktan midesi şişer.Bir yerlere geleceğim derken, bulunduğu yerden de gider.Anlaya saz, anlamayana davul zurna az. İnsanlık hali diye yazdım.Dik durmanın zor, acılı ama onurlu olduğunu anlatabilmek için.Hedefte kimse yok, durum geneldir anlayacağınız...