Rehavet makamı

Cim Bom’un en iyi yaptığı şey, pas oyunu oynamaktı, bunu da iyi pas yaparak gerçekleştirirdi.. Ama Antep gecesinde herhalde rekor top kaybıyla oynadılar. Bu kadar top kaybı olunca da Antep her aldığı topla Galatasaray kalesine sıklıkla gelebildi. Adeta Gaziantep, Semih ve Muslera’ya karşı oynadı. Hamit yine katkısızdı. Sol tarafı Yekta gerektiği gibi kapatamayınca Sernad, Riera yalnızlığını müthiş kullandı. Melo beklentinin dışında çok gömülü oynayınca Galatasaray oyunu bir türlü öne taşıyamadı. Selçuk ise daha önce alıştığımızın dışında düşük performansla oynadı. En hayret edilecek nokta Drogba’nın geldiğinden bu yana hem fizik olarak hem de oyuna futbol katkısı olarak en kötü gecesini yaşıyor olmasıydı. Onun, rakibi ezen gücünden eser yoktu. Aldığı topları bu kadar ezmesi hayret vericiydi. Şampiyonluğu yakalamaya çok yakın olan bir takımın bu kadar temposuz olması bizce normal değil. Hiçbir şey olmasa, önünde sadece iki 90 dakika olduğunu ve koca bir senenin tacını takmaya az kaldığı bilinciyle koşar tempoda olmalıydı Sarı-Kırmızılar. Kenardan değişiklikler de geç geldi. Sol taraf daha önce garanti altına alınmalıydı. Sağda ise Hamit’in bu kadar top kaybına sabredilmemeliydi.

Antep’in orta sahasında Bekir Ozan ve Medunjanin’in aşırı koşarak oynadıkları zaten bilinendi.. Bir de Antep oyunu kanatlara yayınca Cim Bom’un takım bütünlüğü iyice bozuldu... Bu dağınıklığı heyecana bağlamak mümkün değil. Çünkü Cim Bom’un hem yabancıları hem yerlileri çok üst düzey başarılar yakalamış ve maçlar oynamış futbolcular. Kendi evindeki ve müthiş seyircisi önündeki Sivas maçında Galatasaray rehavet makamından çıkıp şampiyonluk makamıyla müthiş bir koro oluşturacaktır umuyoruz. Dün geceyi de nazar boncuğu olarak bir kenarda tutuyoruz.