Ninni makamı

Ne bekliyorduk Fenerbahçe’den Twente maçından sonra. İyi bir oyun, bol skorlu galibiyet. Gel gör ki bunlar beklentide kaldı. Twente maçı takımı fizik ve moral olarak yaralamış. Maça yeterince hazırlanılamamış. Belediye 6-1’lik hezimetin ardından Kadıköy gecesinde daha mücadeleci bir oyunla sahada olur zannediyorduk. Onlar da dizi film olmuşlar. Belli ki geçen haftadan almış oldukları dersi pas geçip, bir sonraki haftaya ertelemişler.

Her iki takımın görüntüsü “bitse de gitsek” gibiydi. Belediye bayram ziyaretine gelmiş kadar nazikti. Fenerbahçe de oldukça misafirperver... Sarı-Lacivertliler oyunu çok uzatarak oynadı, gerideki adamlarını ön tarafa çok rahat çıkaramadı. Pas tercihlerinde de yanlışlıklar yaptılar. Az pasla baskın hücum yapacakları zamanlarda çok pasla topu öldürdüler, oyunu yavaşlattılar. Çok pas yapıp rakibin dengesini bozmaları gereken zamanda ise uzun oynayıp topu rakibe teslim ettiler. Coşkusuz, mücadelesi az, birbirini rahat oynatan, kora kor mücadele yerine uzaktan gölge oyunu gibi rakibi takip eden anlamsız bir maç oynandı dün... Kilitlenmiş maçı ancak duran top çözerdi. Zaten öyle de oldu. Futbolcuların ayağına değen top kadar hakemin dudağına düdük değen maç zırt pırt kesildi. Kalkan bayraklar da maçı ninni havasına getirdi. Korkum iyi oynayanların da ligin tempo ve oyun içi istikrarsızlığına doğru gidişleri. Dos Santos’a bakınca kenardaki R.Carlos’u da görünce aklımıza bunlar geldi.