Nerede kalmıştık?

Fenerbahçe bitti gibi görünen Süper Final serisini yeniden başlattı. Ve Galatasaray’a ‘Nerede kalmıştık?’ sorusunu sordurdu. Şimdi psikolojik avantaj 2 puan farka rağmen Sarı-Lacivertliler’de kendi evinde Cim Bom beklemediği bu mağlubiyeti bakalım nasıl tolere edecek. Fatih hoca tecrübesine güvendiğimiz bu tip maçları çok oynamış bir teknik adam. İlk 45 dakikadaki Galatasaray’ın durgun haline yürümez ve işlemez çarklarına acaba ne diyecek?
Fenerbahçe rakibinin sahasında telaşlanmadan rahat oynadı. Üstelik tempo da yapmadı. Sadece Elmander’i kullandırmamak için göbek hunisini daralttı. Kendi kanatlarını iyi işletti. Buna rağmen yürüyen Fenerbahçe’yi Galatasaray bir türlü çözemedi. Bunun sebebi; Sarı-Lacivertliler’in özellikle kendi ceza alanlarından kalelerine kadar olan bölgeyi doğru parsellemeleri ve telaşlanmadan savunmalarıydı. Elmander ve Necati hep Fenerbahçe’nin kalabalığının içinde kayboldular. Melo, Selçuk desteği tedirginlikten geç geldi. Sarı-Lacivertliler ilk bulduğu pozisyonda tabelayı değiştirdiler.
İkinci yarı doğal olarak Cim Bom baskıyı artırdı, golü de buldu. Rakibini paniklettiği gol sonrasında 3 dakikada 4 pozisyon üretti. Buradan skor çıkaramayınca, futbolun yazılı olmayan kuralı -atamayana atalarlar- işledi...! Ağır Semih vakası, belli ki Aykut hocayı iştahlandırmıştı. Beraberliği koruma hamlesi yerine oradaki zayıflığı görüp doğru hamleyle Stoch’u o bölgeye sürdü. Ve sonucunu da aldı. Fenerbahçe’liler ne kadar sevinse hakları. Az pozisyonla buldukları 2 gol belki de geçirdikleri kederli sezonun şampiyonluk tacını onlara getirecek...