Fernandes ve arkadaşları

Üstelik de havalar henüz güzelken Atatürk Olimpiyat Stadı’nın zemini bozulmamışken o bilindik sert rüzgarlar esip oyun dengesini bozmadan mümkün olduğunca çok iç saha puanı toplanmalıydı. Kara-Kartal, özveriyle, coşkuyla bütün bu olumsuzlukları çabuk çabuk olumlu hale getiriyor. Bunun için öncelikle Beşiktaş’lı teknik heyet ve futbolcuları kutlamak gerek. Belki futbol adına dört dörtlük bir görüntü sahaya yansıtmıyorlar ama şu bir gerçek ki maçı koparmak için iyi niyetle formalarını sonuna kadar terletiyorlar. Yılmadan saha içinde birbirlerini tamamlayarak yardımlaşarak ilk haftaları akıllıca geçip puanları torbalarına koyuyorlar.

Antep kırılgan bir takım. Galatasaray maçındaki görüntüsü de Beşiktaş maçındaki halleri de pek ümit verici değil. Bülent hocanın biliyorumki derdi çok. Ama bu dertlere derman olacak da yine o... Oynarmış gibi yapıyorlar ama çok kopuklar.. İşte Beşiktaş da, Antep’in bu eksikliklerinden faydalandı... Üstelik de organize başlamadığı bir 90 dakika ile... Siyah-Beyazlılar, ilk 20 dakikada, biraz da Atiba’nın sol bekte olması ile pas santralları bozularak oynadılar. Topu yere indirip kontrol edemediler. Zaten göbeği tıkayan Antep’e, sürekli oradan hücum etmeye çalıştılar.. Duvara toslar gibi oldular... Gökhan ve Olcay o dakikaya kadar kanat aksiyonlarını çok yerine getiremediler. Çünkü kanatlara açılan top sayısı azdı. Sonra durum değişti. Doğrular yerine oturdu. Fernandes, yine geç açıldı. Ve sazı eline aldı. Oyunu kucakladı. O başlayınca arkadaşları da müthiş bir coşkuya kapılıyorlar. Ve inanılmaz eziyetle stada giren herkesi hayrete düşürecek sayıdaki cefakar Beşiktaş seyircisini de hem oyunun içine çekiyor hemde coşturuyorlar.