Ecel teri

Her iki takıma da tebrikler. Ligde alışmadığımız tempoda kazanma hırsıyla, seyirciye hoş, keyif veren futbol oynadılar. Mücadeleden kaçmadılar. Çoğu iyi, bazıları da elinden geldiğince futbol gecesine renk kattılar. Gökhan Zan’ın gelişi, Servet’i rahatlatmış ama bu rahatlık umursamazlığa döndüğü anlarda Galatasaray’ın başına iş açar hale gelmiş. Her iki takım da, yaptıkları orta saha mücadelesinde birbirlerine üstünlük sağladılar. Sarp’ın yalnızlaştığı anlarda Trabzon, Ceyhun’un çaresizleştiği anlarda Galatasaray, üstünlüğü ele geçirdi. Trabzon baskıyı doğru yaptığı zaman, Galatasaraylılar’a çabuk düşünüp, çabuk uygulamaktan başka çare bırakmadılar. İşte o anlarda Cim Bom, çok top kaybı ile oynadı. Trabzon ise kazandıklarını doğru kullanamadı. Çabuk adamlarla Cim Bom defansını eksik yakalayıp, arkalarına top atmayı hedeflemişti Trabzonsporlular. Aralara da top bırakmaya çalıştılar, yapabildikleri anlarda da golleri buldular.

Sarı-Kırmızılılar, 2-0’a getirdikleri maçı öncelikle 2-2’ye getirmemeliydiler. Büyük takımlar böyle farkta oyunu soğuturlar, duran topta anlamsız çıkış yapmazlar veya ikinci goldeki gibi tehlikeli bölgede çalım yapıp, top kaybetmezler, skorda yakalanmazlar ve taraftara da ‘ecel teri’ döktürmezler. Ama Cim Bom enteresan bir takım, iyi oynarken gol yiyor, kötü oynarken de golü bulabiliyor. Halı saha şıklığında yaptıkları ince hareketler seyredenleri mest ediyor, ama inanın Neeskens ve Rijkaard’ı kahrediyor. Arda’nın çift sarı kart riskiyle çıkışı, Barış’ın diri olarak oyuna girmesi doğru kararlardı. Fenerbahçe’nin yenildiği haftanın morallisi Cim Bom oldu.