Direniş...

Direndi dün gece Cim Bom. Sert futbola da, vakit çalıp oyunu yavaşlatmaya çalışan kaleci Serdar’a da, anlamsız faullere anlaşılmaz hoşgörüyle yaklaşan hakeme de, sakat ve eksiklerine de, her şeye birden direndi. Aradığını geç de olsa buldu. Direnmenin ve pozitif futbol oynama isteğinin karşılığını almasını bildi. Şanslı anları da vardı Galatasaray adına zor gecenin, şanssız dakikaları da. Çuvalla gol kaçırdıkları için ilk 45 dakikada, şansları yanlarında değildi. Top da istemedi, hakemlerin yorumları da...

İkinci 45 dakikanın başları ise Cim Bom adına şanslı. Kalkmayan ofsayt bayrakları ile Gençlerbirliği’nin kaçırdığı iki gol pozisyonu, hemen arkasından direkten dönen top, şans anlarıydı Sarı Kırmızılılar’ın. Bunlardan bir tanesi gol olsaydı, Cim Bom psikolojik olarak yıkılır, diri Gençlerbirliği karşısında fizik olarak biterdi. Sonrası da zor olurdu. Kewell’la oynadığı zaman Galatasaray’ın kenarlardan getirip, yüksek yapılan ortalar, kayıp hanesine yazılıyor aslında. Bu oyuncu sistemi ayağa çabuk topla mümkün olduğunca az top kaybıyla çok bilenlerin, futbolu doğru düşünenlerin, ve gecikmeden uygulayanların sistemi. Cim Bom da bunları yapmakta zorlanıyor. Özellikle karşısında fizik dayanıklılığı olup, çabuk açılan çabuk kapanan rakip olunca hesapları bozuluyor. Çoğalamadıkları gol bölgesi, Sarp ve Topal’ın oyuna iyi sokulamadığı toplar, Arda’nın bitkinliği ilk yarının son perdesinin replikleriydi diyelim. Galatasaray geçen haftalardan farklı olarak yana ve geriye değil öne oynamaya çalıştı. Bu da ona avantaj getirdi. Zor maçın 3 puanını alan, direnen tarafına da alkış gönderelim.