Zor da olsa...

Tigana’nın vedası sonucu tek fark, ofsayt taktiğinin rafa kalmış gibi gözükmesiydi. Ama zaten Koray’ı liberoya çekmiş bir savunma için buna da gerek yoktu. Aykut Kocaman yapımı tüm takımların sahanın bütünü en iyi kullanan ekipler olduğunu artık çok iyi biliyoruz. Ama dün Ankaraspor’un sahaya yayılışı ile buna bağlı top kullanmadaki olağanüstü yüksek yüzdesinde, Beşiktaş’ın oyunu seyreden futbolcu çoğunluğunun payı büyüktü. Yine skor avantajına yaslamışlardı kendilerini. Ankaraspor, Wederson ve Hürriyet takviyesiyle daha da olgunlaşınca (Bu iki oyuncunun niye ilk onbirde başlamadığını anlamış da değiliz ya!) Beşiktaş bir ara Barcelona’ya karşı oynuyor zannettik. İbrahim Akın nispeten hareketlendirdi Siyah-Beyazlılar’ı. Ankaraspor’un kale önü ne zaman karıştıysa, son sözü hep kaleci Hakan söyledi. Konuk ekibin sayısal eksilmesi de Beşiktaş’a bariz bir üstünlük şansı tanımadı. Ama Ankaraspor kendi yarı alanına kapanmayı seçti. Artık kendisini rakip alanda daha çok zorlama ihtiyacı duyan Siyah-Beyazlılar da bir kenar ortası sonucu Bobo’yla tekrar öne geçmeyi sağladı. Delgado-İbrahim Akın değişikliği işe yaramıştı ama Ali Güneş’in aylar sonra, onca maç eksiğine rağmen oyuna sürülmesi hangi mantığın ürünüydü pek anlayamadık.