Sonunu bağlayamadılar

Bir savunma oyuncusu standartlarına göre çok klas bir goldü Çağdaş’ınki. Gerek pozisyona giriş, gerekse de vuruş olarak. Bu golün öncesindeki 50 dakika Beşiktaş adına boşa geçmiş bir futbol zamanıydı. Siyah - Beyazlılar’ın umursamazlığını Rıza Hoca’nın geldiğinden bu yana gösterdiği yoğun tepkiler bile dağıtamıyordu. Hele ki Pancu’nun saçma sapan fantazisine dayanamayıp sahaya dalacaktı neredeyse. Beşiktaş’ın yürüyemeyişinde Pancu ve Carew’in miskinliği ile Tümer’in top kayıpları başı çekerken İstanbulspor’un Alex, Cem Can ve Bülent’le dinamikleştirdiği ofansif anlayış Sarı - Siyahlılar’a oyunun da üstünlüğünü taşıyordu. İkinci yarı gollerle başlayınca oyun da hareketlendi. Oyuncu değişiklikleri bu hareketlenmeye katkı da getirdi. İki kale önünde de artan pozisyon zenginliği vardı. Veysel ile Pancu, Beşiktaş, Bülent de İstanbulspor adına çok elverişli pozisyonlardan yararlanamadı. Özellikle bu sonuç İstanbulspor’u tabii ki tatmin etmedi. Rıza Hoca’nın tatminsizliğinde ise gelecek sene dava arkadaşlığı yapacak oyuncuların kötü performansı yatıyordu. Beşiktaş’ın en sevimli yanı, nihayet alt yapıdan yetişen bir gencine, Sezer’e forma şansı vermesiydi. Kalan iki maçta Çalımbay vurdumduymazlığından bıktığı oyuncularının yerine alt yapıdan kaynak aktarmaya devam ederse hiç de fena olmaz.