Koray gelsin!

Çağdaş oyundayken, Beşiktaş’ın ön kötü oyuncusu Koray’dı. Çağdaş çıktıktan sonra, Beşiktaş’ın en iyi oyuncusu yine Koray’dı. “Amma da üstüne gittin. Senin yüzünden iki takım arkadaşının arası açılacak” diye düşünebilirsiniz. Ancak benim derdim, arası zaten açık olan Beşiktaş savunması ile ilgili... Savunma dediğimiz şey, sonuçta doğru yerleşimdeki doğru hamlelerin toplamıdır. Harcı da uyumdur... Hamledeki zamanlama yeteneklerini üst düzeyde diye tanımlayabileceğimiz Koray’ın bu kadar yanlışı üst üste yapmasının nedeni de göbekteki partneri ile yaşadığı uyumsuzluğu olmuştur. Burada önemli bir nokta daha var... Çalımbay oyuna müdahale edene kadar hemen hemen tüm hamleleri karavana olan bir Koray vardı. Ne olursa olsun bir oyuncu böyle bir yarım saat geçirdikten sonra demorolize olur ve oyundan düşer. Fakat aynı Koray, Çalımbay’ın müdahalesinden sonra değişen düzende, kalan bir saati hatasız geçirip, hatta oyunun ofansif yönüne de katkı sağlamıştır. Bu da onun mental kapasitesindeki olgunluğun bir belgesidir. Gelelim, Rıza Çalımbay’la ilk kez bir maçta atılan 4 gol meselesine... Savunma prensiplerini önde tutan felsefesinin etkisi, Çalımbay yönetimindeki Kartal’ın gol yollarındaki kısırlığının sebebi diye gösteriliyordu. Oysa bu maç da belli etti ki, Siyah - Beyazlı ekibin önceki oyunlarda ofansif aksiyondaki tek eksiği, çabukluk özelliği olmayan forvetlere bel bağlamasıydı. Veysel Cihan ve John Carew rakip savunmayı aşacak hız ve çabukluktan yoksundu. Bu ikiliden verim alınacak kanat etkinliği de üretilmediği için pozisyon sığlığı gündeme geliyordu. Ahmed Hassan ve Ahmet Dursun, hücumda hız ve çabukluğa öncelik tanındığında sonuç alınabileceğini gösterdi. Ahmet Dursun’u bilemem, ama bu birikimde Del Bosque döneminden bu yana Beşiktaş’ta gole en yakın isim olan Ahmed Hassan’ın forvette düşünülmesinin yararları, bundan sonraki maçlarda da görülebilir.