İki taçlı KRAL

Nihayet ligde de mutlu sona ulaştı Beşiktaş... Bu sezonun kazanımları Beşiktaş adına gurur duyabilecek cinsten farklı. Bir değil, iki kupaya uzandı Kartal. Belki ezeli rakiplerinin erkenden yarışdışı kalması avantajıydı, ancak bu durum Kartal’ın çifte şampiyonluğuna asla gölge düşürmez. İki zorlu kulvarda ipi önde göğüslemek o kadar kolay değil. Kutsal mücadelesini taçlandırdı Kartal iki kupayla.
Kuşkusuz böylesi başarıları tek bir kişiye, tek bir birime mâl etmek hem saygısızlık hem de kendini bilmezlik olur. Ne var ki, Mustafa Denizli’yi bu iki kulvarda zafere ulaşan yarışta öne çıkarmazsak, o da büyük haksızlık olur. Kriz, beklenti, rehavet... Ne olursa olsun, ihtiyaç olan tüm serin ortamların koşullarını mükemmel yöneten bir komutan iradesinin hakkını yiyemeyiz. Final maçında İbrahim Üzülmez’e pazubandı takarken izlediğimiz sahne, aslında onun bu takımı nasıl şampiyon yaptığının bir resmi. Hepsini de Denizli’ye mâl edecek değiliz. Rüştü’yü, Üzülmez’i, Ernst’i özellikle de Toraman’ı Denizli’nin komutasındaki neferler olarak baş köşeye koymamız gerek. Cisse’yi, Holosko’yu da unutmadık tabii ki. Renksiz gözüken, ama çok çalışan Ekrem’i de bu kervanın en faydalı işçilerinden biri olarak başlara yazmamız gerek. Sezonun bütününe ait Beşiktaş’ı mükemmel oynayan bir futbol takımı olarak adlandırmıyoruz ama safça mücadele ve özveri adına baştacı yapıyoruz. Öndekilerinden çok, arkadakilerin performansı Beşiktaş’ı şampiyon yaptı. En arkadaki komutan ise Denizli’ydi. O yüzden Beşiktaş’a selam ve Denizli’ye saygılarımızla...