Fenerbahçe, Trabzon değil

Kafamızda, çok benzer bir düzende Galatasaray’a karşı yer alan Beşiktaş canlandı. Hakan Şükür, Necati ve Ribery’ye vurulan kelepçe doksan dakika boyunca fazla işe yaramamış, aksine geriden çıkan rakip oyunculara çok elverişli oynama sahaları açılmıştı. Kaldı ki, Beşiktaş hafta sonu kanatları aynı ölçüde etkili kullanabilen bir rakibe karşı oynayacak. Ayrıca şu an İbrahim Üzülmez’in eksilmesi ile savunmasının kenarlarındaki zaafları da hayli fazlalaşmış durumda. Bütün oyun içi istatistiklerinde açık ara önde olmasına rağmen Fenerbahçe’nin oynadığı futbol çok tartışılıyor. Bu kadrodan beklentileri yüksek olanlar, tempo ve organizasyon eksikliğini gözönüne aldıklarında, haklı da sayılabilirler. Ama farklı bir açıdan da bakmak gerek. Aynı oranda, Fenerbahçe’nin zaafları hiç konuşulmuyor. Çünkü, yok denecek kadar az... Daha doğrusu, bu ligdeki diğer ekiplerin (Beşiktaş farklı değil) hele ki Kadıköy’de, onların temelde varolan zaaflarından yararlanması ve sonuca gitmesi oldukça zor. Beğenilse de beğenilmese de Sarı-Lacivertliler’in futbolunda yerleşik iki temel düşünce var. Birincisi; oyunu sürekli rakip alanda oynama isteği... İkincisi de, topu olabildiğince kendi takımında tutma düşüncesi... Kadıköy’de ikisini de başarıyorlar. Dış sahalarda ise kimi zaman oyunu karşı alana domine etmekten nispeten ödün veriyorlar. Sonuçta ligin en az top kaybeden, en çok top çalan ve pas yüzdesi en güçlü ekibi Fenerbahçe... Beşiktaş ise hatalı pastaki yüksek yüzdesi ile ön sıralarda... Bu konumunuzla az pas hatası yapan bir ekibe karşı iki üç oyuncunuzu da adam markajı ile görevlendirirseniz, saha içi iletişiminizde Ali Sami Yen’de olduğu gibi hatlar kopabilir. Belki bir tek Alex’in oynama sahasının daraltılması düşünülebilir. Bir de Rıza hocanın, Trabzonspor maçını önemsediği kadar, ilk yarıdaki Beşiktaş-Fenerbahçe karşılaşmasının kasetlerini de dikkate almasını öneririz. Okan’ın Aurelio’nun santral alanına müdahale etmesi ile yarattığı tahribat, bayağı etkili olmuştu da...