Cadı kazanı!

Beşiktaş’ın omurgası çökmüş, düşünen yok... Hâlâ, flaş bir santrfor transferi telaşında yönetim. Bu konuda nihai karar John Carew ise, bizce ondan da bu takıma hayır yok. Son 20 yılın en arabesk transfer harekâtını gerçekleştiren Beşiktaş’ta planlanması düşünülen yeniden yapılanma, bu matematiksel orantısızlığın dışında bir diğer boyutu ile de daha ilk adımda bir curcuna tehlikesi ile karşı karşıya... Müthiş bir kararsızlıkla beraber, ciddi bir otorite boşluğu seziliyor. Bu boşlukta 35 kişiye varan futbolcu personelinin ayıklanması kaçınılmaz olduğundan, oyuncu çoğunluğunun gruplaşarak örgütlenmesi şaşırtıcı olmayacak. Güçlü kesim, 100. yıl kadrosundan sarkan eski tüfek yerliler... Onlar da aralarında bölünerek zaten varolan hizipleşmeyi daha da derinleştirecekler. Yeni gelen oyunculardan seçmelerle de saflarını güçlendirmeye uğraşacaklar. Her şeye rağmen Sinan Engin, bu nitelikteki bir kabalalıkta denge unsuru idi. Kapris dozunu inceltmek için farklı nabızlara şerbet dağıtımında uzmandı. Onun boşluğu değişik güç dengelerinin kurulmasını şart koşacak. Vicente Del Bosque’nin henüz yabancı olduğu Türk mantelitesi siyaset, o bunun farkına varıncaya kadar kemikleşmiş olacak. Evlat muamelesi ile varlığını sürdürdüğü düşünülen Pancu’ya Mircea Lucescu’nun gidişinden sonra, “Senin hâlâ burada ne işin var.” bakış açısıyla yaklaşılması, Giunti’ye fırlatılan falçatanın yanında sönük kalsa da, Beşiktaş için vaat edilen huzurlu bir takım kimliği, bu birikim ve koşullarda zor gözüküyor. Kıvanç Oktay’ın yumuşaklığı ve hoşgörüsü, Del Bosque’nin doğal olarak hiç bir şeyin farkında olmayışı, yeni kurulacak futbolcuya dayalı düzenin en güçlü silahı... Yıldırım Demirören taraftar bölünmesine çözümü çabuk getirdi. “Tribünün kalbini geri veriyorum” dedi ve tek yürek Çarşı’yı nam saldığı coğrafyada, eski sınırlarına taşıdı. Ancak takım içinde de ‘itibar isteruk’ diyenlere, mavi boncuk politikası güdülecek olursa, bu takıma kalp dayanmaz. Biline... bbaykoc@fanatik.com.tr