Buna sürpriz denmez...

Lüleburgaz, Dardanel derken İnegöl de kendine benzer bir sayfa açtı...Dünyanın her yerinde futbolda en çok sürpriz, kupa maçlarında yaşanır, biliyoruz. Çarpıcı sonuçların altında, birbirine benzer maç hikayeleri vardır. İsmi büyük olan takım, küçüğünü hırpalar-parçalar, ama kazanacağı golü bulamaz. Bu arada ismi küçük olan yapar bir afacanlık, kapıp kaçar galibiyeti...Dün böyle olmadı. Küçüğü, büyüğünü hem yendi hem de darmadağın etti. İnegölspor, İkinci Lig B Kategorisi’nde bir takım ise Beşiktaş’ın bu oyun profiliyle yeri Süper Lig mi olmalıydı? Doğrusu işin içinden çıkamadık.Koca Beşiktaş takımının rakibi karşısında topla en çok muhatap olan oyuncuları, stoperleriydi. Defalarca, çoğunda da zorlanarak kalelerine yönelen atakları sürekli savuşturmaya uğraşıyorlardı. Sanki 2 kişi kalmışlardı tüm takıma ait savunmayı yapacak. Sonunda pes ettiler, Toraman güzel bir asistle finale taşıdı bu ezikliği! Koray da aciz kalmıştı. Daha fazla dayanamayıp kendi kendini imha etti. Beşiktaş gole karşılık verecekti vermesine de, karşı kaleyi bulamadı bir türlü.Futbol sahasından çok bir termal tesisin havuzunu andıran sahada Siyah-Beyazlı beyzadelerin ayaklarına ağır gelmişti bu çamur. Yürüyemediler... Öyle ya, futbol oynamak için önce ayakta durmak lazımdı. Bu durumun aksine Tigana da bu sahada ne kadar yürüyemeyecek adam varsa, sürmüştü sahaya. Buna karşılık İnegöllüler hiç aldırış bile etmiyorlardı; karşılarında Sergen varmış, Kleberson hamle yapacakmış, Tümer ara pası atacakmış diye. Amatörce, ancak aslanlar gibi bir mücadeleyle bitirdiler Beşiktaş’ı. Kendilerine tarihi gelebilecek bir skorla ayrılırken sahadan Beşiktaş’ın bahtını da döndürdüler geriye.